öncelikle hakkında bir şey yazmadığıma şaşırdığım eser olup,
placebo diye bir grubun varlığından haberdar eden ve kulağımdan tutup konserine götüren şarkıdır aynı zamanda. gitar soloları ve
brian molko'nun insanı kendisinden eden sesi korkunç bir büyüyle birleşmiş, akıllara zarar bir parça çıkmıştır ortaya. adının getirdiği "olur mu öyle şey la, ben sensiz bir hiçim denicek kadar
ultimate insan var mıdır, bu cümleyi kurmak eziklik değildir de bir nedir?" tarzı soruları dinledikçe cevaplayan ve anlattıklarını hissettiren; yani insana kendisini kirli hissettiren, bir insan ağzını her açışında başka bir insanın konuşma yetisinin azalabileceğini, yine bir insanın kendini yanında başka bir insan
* olmadan anlamsız hissedebileceğini ispatlayan ve akabinde insanı değişik bir anlayışa yönelten, yani kanımca bir şarkının verebileceğinin maksimumunu vermiş bir doğaüstü müzik-söz uyumudur. berbat bir teslim oluştur, insanın hayatında bir kere kurabileceği ve kurması gereken bir cümlenin içerebileceği bütün anlamıyla melodilendirilmesidir.