(bkz: andrea arnold)'un oscar ödüllü kısa filmi. 26 dakikalık süresine, hayatın ta kendisi diyebileceğiniz kadar gerçek bir hikaye sığdırmış. dört çocuğuyla birlikte hayatta kalmaya çalışan bir annenin çaresizliği, hayalleri ve kırılganlıkları o kadar etkileyici bir şekilde aktarılmış ki, izlerken hem üzülüyor hem de o annenin yerinde olmayı hayal bile edemiyorsunuz.
film, yoksulluğun ve sınıf farklılıklarının hayatı nasıl şekillendirdiğini tokat gibi yüzünüze çarpıyor. özellikle çocukları barda dışarıda bırakıp içeri girdiği sahne, annenin hayatta bir an olsun nefes alma isteğini ve bu uğurda yaptığı fedakarlıkları gözler önüne seriyor. ne yargılayabiliyorsunuz ne de hak veriyorsunuz; sadece o çaresizliği hissediyorsunuz.
andrea arnold'un yönetmenlik dehasının ilk sinyallerini verdiği bir yapım. uzun metraj filmleri fish tank ve american honeyden önce böyle bir eser ortaya koyması, yeteneğinin bir tesadüf olmadığının kanıtı. izlediğinizde içinize dokunacak, uzun süre unutamayacağınız bir kısa film.