bana kalırsa özgür mumcu'nun state-building ile karıştırdığı kavramdır, bahsettiği şey tamı tamına state-building'in tanımıdır. karıştırması da normal sayılabilir aslında, amerikalılar bu iki terimi interchangeable olarak kullanıyorlar artık. ama hâlâ kıta avrupası'nın (düşündüm de britanya'yı da katabiliriz aslında bu durum için) terimlerini tercih edenlere de kızmasın kendisi, en azından, henüz sosyal demokratlara liberal demeye başlayacak kadar amerikan geleneğine dahil olmamışken.

ulus inşası, ulus yaratma anlamlarını ihtiva eden siyaset ve sosyolojinin anahtar kavramlarından biri. hayali bir kimlik/yapma suni bir entite olarak ifade edilen ulusun bu niteliğinin daha bariz olduğu uluslaştırma süreci. emerging nationdan farklı olarak ulus bu süreçte dağdan inme (tepeden mi demeliydim), ittirerek, dürterek, mahmuzlayarak ülkede egemen olan siyasal elitler tarafından bir takım yüksek, ali anlatılar; mitler eşliğinde oluşturulur. niyeyse bu konuda kullanılan efsaneler, mitler, destanlar da hemen her ülkede birbirine o kadar benzer ki. aydın vardır, aydınlanmış aydın. aymaktan mı yoksa aydınlanmaktan mı bilinmez ama bu aydınlar siyasal elitlere zihinsel projeler sunarak uluslaştırma sürecinde (ulus yaratma sürecinde) yardım ve yataklık yapmışlardır. ortaktılar bu işte ama payları fifti fifti idi. bir fabrikasyon yöntemiydi bu. "onlar yapar da biz yapamaz mıyız" anlayışının trajik bir zorlama nedeniyle komik bir şekilde tezahürüydü söz konusu edilen. güneş çarığı, çarık da ayağı sıkıyordu. aynı zamanda akılsız başın da derdini ayak çekiyordu. velhasıl herkes/herşey ayağa yükleniyordu.

http://politikaakademisi.org/…f-identity-formation/

"fatta l’italia, bisogna fare gli italiani."
(we have made italy, now we must make italians / italya'yı yarattık, şimdi sıra italyanları yaratmakta) (bkz: massimo d’azeglio)

anlaşılması için öncelikle mutlaka benedict anderson ve eric hobsbawm'ın konuyla ilgili kitaplarının okunması gerekliliği olan olgu. anthony smith'in teorileri kafayı bulandırır. konuyla ilgili umut özkırımlı'nın milliyetçilik kuramları adlı eseri tavsiye olunur.

gazi mustafa kemal atatürk’ün hayaliydi; nispeten başarılı oldu diye düşünüyorum.
insanların kendini alt kimlikte tanımlamasında sorun yok bence, sorun üst kimlikte yeterince birleşememiz. ne zaman “ne mutlu türk’üm diyene” sözü toplumun ezici çoğunluğu tarafından benimsenir, işte o zaman geleceğe güvenle bakabiliriz.

neo-liberal akımlar ve türkiyedeki türevleri buna izin verir mi?

"bazı siyaset bilimciler, koloniler için kullanılan nation-building gibi bir kavramı fazla düşünmeden bu olayı betimlemek için kullanırlar.
nation-building, aralarında dil ve hatta din birliği olmayan, ancak benzer gelişme basamaklarında bulunan karma toplumların, halk topluluklarının (communauté-tribe) bir devlet çatısı altında uluslaşması ve toplum (société) haline getirilme çabasıdır ve daha tuttuğu görülmemiştir.
lakin tarihî, dinî, kültürel kurumları uzun asırlardır imparatorluklar olgusu (bizans, sırp çarlığı, bulgar çarlığı, osmanlı imparatorluğu) altında biçimlenmiş balkan ulusları için nation-building, uluslaşma gibi deyimler anlamsız birer kavramdır."

(bkz: italya'yı kurduk şimdi sıra italyanları yaratmakta/#164979651)