ona yapma, buna etme, o olmaz, bu yanlış, ekleyin, çıkarın demekten ekonomik, sosyolojik ve psikolojik olarak tükenmiş bir millet olmasaydık ve her şey yolunda olsaydı ne yapıyor olurduk? düşünüyorum...

şuan huzurla uyuyor olurduk mesela...

güneş bir başka doğradı sabahları heralde,
bilirdik huzura uyanacağımızı,
işe bile dans ederek giderdik belki,
yolda birbirimize bakar gülümserdik kim bilir,
tahammülsüzlük diye bir şey olmadığından...
sevdiklerimizle daha sık hediyeleşirdik,
daha sık aklımıza gelirdi mutlu etmek,
ve mutlu olmak için daha az çaba gerekirdi
bir kuş cıvıltısı bile yeterdi belki..
görmediğimiz kentleri görür, hatıralar biriktirirdik,
belki bir başka dünya mutfağına merak sarar, bir başka dilde konuşmaya çabalardık,
bir parkta oturur gökyüzüne bakardık uzunca,
uçurtma uçururduk mesela,
çocukları düşünürdük en çok,
bol bol okur, üretirdik en iyisi olana dek,
çay içerdik belki kuru bir simitle farkına varmadan ekonomik bitmişliğin,
geceler de bizim olurdu gündüzler gibi,
ve de arka sokaklar..
fonda bir müzik çalardı belki mutlu, bitmeyen..
sadece ölümler üzerdi bizi, sevdiklerimizi kaybedince..
dans etmeyi hepimiz bilirdik belki, yürümeyi bildiğimiz gibi..
bilmiyorum, hayal bile etmek zor bunu.
olması muhtemel ama olamayan bir hayata özlemle.

umut mu dediniz?
fakir, o son lokmayı çoktan yedi.