mevzu bahis gazeteciler yargılanırken delil niyetine sevgilileriyle olan konuşmaları sunuldu ve soruldu dünkü davada. fakat 'gazetecilik faaliyeti'ni bilen gazeteciler bu gerçekten bahsedemez. yoksa hafazanallah alia malek'in ''türkiye'nin gazetecilerle savaşı'' yazısında bahsettiklerini söyleyip, gayri meşruiyetten falan bahsetmeleri gerekir. ne gerek var !

düşünce özgürlüğünün ne kadar geniş olduğunu gösterendir. öyle ki bazılarının düşüncelerine terssen ve bunu açık yüreklilikle yazmışsan kodese marş marş!! ne kadar özgürüz değil mi bakın en birinci bile olmuşuz.

(bkz: ironi)

türkiye'de gazeteci olmamak için bir sebep daha. hoş türkiye'de herhangi bir meslek sahibi olmamak için binlerce sebep bulunur o ayrı.

valerie korkmakta haklıymış diye düşündüğüm haber.

press'in kapanış sahnesinde yer alan şu yazı, yöntemler değişse de devletin bakış açısında pek fazla bir değişme olmadığını gayet net gösteriyor : ‘’bunlar gazeteci kılığında militanlar, birbirlerini vuruyorlar. devlet cinayet işlemez.“ (dönemin başbakanı süleyman demirel, 1992.)

ileri demokrasi palavrasıyla ironik bir ilişki içinde olmasıyla birlikte, yargılanan gazetecilere isnat edilen suçları vicdan çerçevesinde yorumlama yetisi dahi olmayan milyonların yaşadığı bir ülkenin acısı, trajik komedi öyküsü.

gazetecilere yöneltilen suç, en kaba anlatımıyla 'toplumu kutuplara ayırma, devlete karşı yapılandığı iddia edilen bir kurguya düşünce ortaklığı etme'. 8 yıldır süregelen devlete tüm organlarıyla ele geçirme hareketi devletin tekele dönüşmesini, iktidarın iktidarını halk üzerinde yaptırımlara dönüştürecek yasal alanı yarattı. yıllarca insanlar, bu ülkeyi sevenler, insan olma bilincine sahip olanlar bunu dile getirdi. işe yaramadı; demogojik politikalar ve buram buram 'orta doğu' eğitimsizliği, cahilliği kokan zihniyet ve fıtratı insan olmaktan çok koyun olmaya eğilim gösteren insanlar buna izin vermedi. çoğunluğu bilgisizlikten kaynaklanıyor olsa bile karşıt görüşlere bir saygı vardı; bunun yerine bugün fitili karmaşık siyasi yapı tarafından ateşlenen bir nefretin verdiği zorbalık var.

öyle bir ülke ki; demokrasiyi sadece dincileri, ülke bütünlüğünü ve beraberliğini sadece cumhuriyetçileri, ülkenin bölünmesini sadece kürtleri ve 'kürtçüleri', savaşı ise sadece milliyetçileri istiyor. yaratılan imaj bu. yargılanırken de yaptıklarıyla, düşündükleriyle değil, bu kalıplarla, bu imajla yargılanıyor insanlar. tek taraflı yargı, tek taraflı siyaset, tek taraflı demokrasi anlayışıdır olayları bu raddeye getiren. olayların çorap söküğü gibi gitmesi deyimini belki de en acı, en tehlikeli haliyle tanıklık ettik son 8 yılda. her şey gözlerimizin önünde oldu; seslerini çıkarabiliyordu insanlar, artık sesleri kesiliyor. umarım seslerini çıkartamayacak kadar yorgun düşmezler. mevcut yapıdaki dip nokta budur.

konuyla alakalı olarak, ithaf edilen suçun yani toplumu kutuplara ayırma ve ayırmaya çalışmanın en güzel örneği:

(bkz: laik ateist agnostik aczmendi müsveddeleri)

budur. yazanı ve neden yazdığını birçoğumuz biliyoruz. demokrasi yoksunluğunun, taraflı yapının, ayrımcılığın, vicdansızlığın resmidir, rezilliğidir.

toplumdan bu kadar tepki gördüğüne göre pkklılar tüm kandili kendi kastelerine akredite etsinler , sonra da bizim özgürlükçüler bağırsın: ''kasteciler tutuklanıyuuurr''.

amaç bakımından gazetedeki yazarla kandildeki terörist aynı. hatta gazeteci daha tehlikeli diyebilirim. kck dışındaki gazeteci tutuklamalarının da muhalif sesleri bastırma amacıyla gerçekleştiğini söyleyebilirim. onlara destek olunmalı bence. ama kcklılara değil.

bu sabah itibariyle tutuklu gazeteci sayısının 105'e çıkmasıyla bir kere daha perçinlenen yüzkarası liderlik

(bkz: türkiye sizinle gurur duyuyor)
(bkz: durmak yok yola devam)

terör ve suça destek veren gazeteci sayısıyla doğru orantılı bir birinciliktir.
ben ekmek çalınca hapse giriyorsam sende kalmeşörlük yaparken girmelisin.