ne söylendiğine değil, neyin nasıl söylendiğine bağlı bir kültürdür.
bir tartışma esnasında kimin doğruları söylediği değil kimin sesinin daha çok çıktığı önemlidir.
ve bir tartışmayı kazanmanın en geçer yolu nabza göre şerbet vermektir. artık bulunduğunuz ortama göre vatan millet sakarya, allah kitap ve her daim mağduriyet edebiyatı.
+ baba anlatamıyorum herhalde, bu jabulani bok gibi top.
- siktir lan. sen niye kpss'ye bakmıyorsun?
her birimizin kendine ait evreni var. takılıyoruz kafa kıyak.
genelde "
çok kötü"ye basmaktan öteye gitmez. bir fikri beğenmediyseniz kötülersiniz, negzel sessiz sakin kendi içinde çatışan bir milletiz...
pek olduğu söylenemez. tartışmadan kavgaya geçiş hızlı bir süreçtir.
"tartışmak ve kavga etmek", "fikir alışverişi ve fikir empozesi " , "dinlemek ve sözün sana geçmesini beklemek" , "konuşmak ve bağırmak" ,"farklı bakış açısı ve manipülasyon" gibi kavramların farklılığını yitirdiği bir kültürdür. münazaranın yandan yemişi gibi daha çok.
sıcakkanlılıktan mıdır, ortadoğu kanından mıdır, göçebe kanından mıdır bilinmez, ama uzun süren bir "kültür" değildir, çünkü kırarsın karşındakinin ağzını burnunu biter o tartışma orda.
duygusallık, heyecan, abartma sanatı, yeminlerle izah etme bilmemne.. hepsi bu kültüre dahildir. ben de bu durumu eleştirmek isterim, çok yanlış, oturalım ingilizler gibi tartışalım, almanlar gibi soğukkanlılıkla çözümleyelim falan isterim evet. isterim istemesine de yapamam. neden?
misal adam ne demiş:
atatürk ile apo aynıdır, biri sivilleri zartzartzart zurt ederken biri de askerleri zırtvıetrtpırt etmiş...
e şimdi ben bu öküz bokuyla ne tartışayım? ebesinin şeyini mi neyini?
tsk ile pkk aslında aynıdır ama biri bilmemneleri bilmemne ederken biri de birşeyleri birşeyler yapar.. e sıçmık, e bok beyin, ben sana ne diyeyim ne edeyim?
atatürk'e silah arkadaşları da dahil kimse güvenmemiş, beriki böyle demiş, öbürü öyle demiş.. e be anam babam, adamın silah arkadaşı bile varmış, senin okeye dördüncü bulacak durumun yok, toplumsal bir ifrazata dönüşmüşsün, cürüflar diyarından yer seçiyorsun ben sana ne diyeyim ne söyleyeyim?
her lafa verilecek bir cevabım vardır,
lakin önce bir lafa bakarım laf mı diye, bir de söyleyene adam mı diye demiş birisi.
genelde bununla sonuçlanır benim tartışma kültürüm, çünkü ben bir türküm, duygusal taraflarım var haliyle ve inandığım değerlere hakaret ederek benden olgunluk bekleyenlerin yarattıkları tuhaf tartışma kültürüne uzağım. çelişik mi? kaba mı? bilemem.
ha ama tartışacaksak sanatın kollarından birşeyleri, onda iyiyiz bakınız. güzel güzel anlatabiliriz, dinleyebiliriz. ama inandığımız değerlere hakaret meselesine gelince, at süren kılıç kuşanan bir türk'ün gürzü ile beynini patlatmak istiyorum dallamaların çtonk diye.
iki gündür ebesinin şeyi kıvamında açılan başlıklara da entari girmiyorsam bu yüzdendir, suskun kalan badilerimin de bu yüzden suskun kaldığını biliyor ya da tahmin ediyorum. yani eleştirirken kendinizi de dahil ediniz olaya cicişler.