karadağ tatilinde gittiğimiz yerlerde pek çok çocuk vardı, gülüyor, oynuyorlardı. ama hiçbiri bizim çocuklar gibi öküz gibi bağırıp ağlamıyordu.

bunu önceki yıllardaki fransa, italya, hollanda, belçika vb. gezilerimde de gözlemledim.

bizim ülke insan değil hayvan yetiştiriyor sanki.

gördüğüm ülkelerin çocuklarına bakıyorum: öncelikle çocuk gibi çocuklar, büyümüş de küçülmüş yapmacıklıkları yok, laftan anlıyorlar, akıllarını kaybetmiş gibi bağırıp çağırmıyorlar, gülüyorlar, saygılılar, yaşlarına uygun sorumlukları alıyorlar, vs.

bizimkiler ise ibretlik, saydıklarımın hiçbiri yok, kendi hallerinde büyüseler daha bir insan olurlar gibi.

bu ülkenin geleceğine dair umutlarım bu çocukları ve bu çocukları hayvan gibi yetiştiren ebeveynleri gördükçe hızla azalıyor.

elbette çok güzel çocuklarımız da var ama sayıları hızla azalıyor.

tam bir orta doğu ülkesi olduk çıktık, emeği geçenleri sizin engin hayal gücünüze bırakıyorum sayın yazarlar.

en büyük nedeni kendilerini yetiştiren ebeveynleridir.

biraz dış etkenlerden bağımsız olarak düşündüğümüzde insanların dünyaya neden çocuk getirdiğini bilmeden bunu yapmasından kaynaklandığını düşündüğüm durum. tamamen içgüdüsel olarak veya toplumun biçtiği roller neticesinde çocuk sahibi olan, çocuğuyla ilgilenmeyen, çocuğunu hiçbi anlamda eğitmeyen insanlar var. saldım çayıra mevlam kayıra… bu insanların hiçbirinin çocuğa erdemli olmayı öğretmek, saygılı ve sevgili ponçik bir evlat yetiştirmek gibi amaçları yok ki^*

öte yandan çocuğuna taparcasına ilgi gösteren ebeveynler ise çocukları çok şımarttıkları için ortaya yine aynı tablo çıkıyor. sonuç olarak ortaya benzer terbiyesiz çocuk tablosu çıktığı için dışardan bakan bir göz olarak bu genellemeyi yapabiliriz^*

herkesin ebeveyn olmaması gerektiğini kanıtlar nitelikte.

biz bunları yazarken uyuyan ebeveynler uyanınca gelirler buraya ve derler ki “çocuğunuz olmadan konuşmayın” da bilmem ne…

2,5 aydır deniz kenarında bir sitede tatil yapıyorum. yabancı aileler de geliyor buraya. onların çocukları kendi kendilerine yetişkin sakinliğinde takılıyor. oyunları da neşeli ve sakin. fakat türk ailelerin çocukları ciddi bir problem. bir kere çocukları kuduz köpekler gibi uluyarak koşarken bir kişi bile “hişt, yavaş konuş yavrum, çevredeki insanların kafası şiier” demedi. kendi alıştığı için sizin de alışmanız gerektiğini düşünüyor. bir kısmının ise çocuk nerede, haberi yok.

bu topraklarda yaşadığım müddetçe çocuk yapıp bu veletlerle muhatap etmeyeceğime eminim.

anne baba ne kadar ise çocuk da o kadar olabiliyor işte, ne eksik ne fazla!

hatta (bkz: armut dibine düşermiş)

çok doğru bu çocuklar neden sürekli böğürüyor?
bu çığlıklar neden?
neden herseyi istiyorlar ?
neden herkese vuruyorlar?
tutturmaları neden?
niye hiç bir şeyi kendileri yapamıyorlar?
neden tembeller, disiplinsizler, edepsizler, beceriksizler, uyumazlar, öğrenmezler, çalışmazlar ve her şeyi isterler..

hadi onlar çocuk da ; neden bu anne/ babalar çocuk sorumluluğu almazlar??
elaleme hava olsun diye çocuk doğurmayın nolur, cidden çok sevinsizler sizin çocuklar..
ve ben artık hiç kimsenin çocuğu 100 e kadar sayabiliyor diye ' aaa maşallah çok zeki bu çocuk ' güzellemesi yapmak istemiyorum!!!!!

edit: çocukları ingilizce olarak 100 den geri sayabilenlerin lincine uğradım.. ekipçe burdalarmış eyvahlar olsun.. yoksa her yerde misinizzzz iş işten geçmiş millettt

(bkz: türk çocuklarının sürekli bağırıp ağlaması)

yazarın zihninine ve eline sağlık, mükemmel tespit ve yazı.
kendi çocuklarım ile her zaman gurur duyuyorum. rabbim ayaklarına taş değdirmesin, kirpikleri incinmesin (amin).
hiç bir yerde taşkınlık yapmamış, salya sümük ağlamamış, kimseyi rahatsız etmemişlerdir. çünkü saygılı yetiştirildiler.
dünyanın hakimi muamelesi görmediler. yanlışa yanlış, doğruya doğru dedik. saatlerce güzel güzel anlattık.

ben çevreye saygısız çocukları yetiştiren ebeveynlerin de en az o çocuklar kadar saygısız ve de kaprisli olduklarını fakat tam dışarı vuramadıkları için çocukları bu şekilde yetiştirerek tatmin olduklarını düşünüyorum.

öncelikle bu entrideki öküz, hayvan gibi ifadeleri başlık sahibine ve diğer yorumculara iade ediyorum. öküz gibi, hayvan gibi kafasız olmayın, bir zahmet +18 hotel ve restoran tercih edin.
çok katı eğitim verilen çocukların çok uslu durmasi onların elbette çok sağlıklı yetiştiği anlamına gelmiyor.
25 yıllık bir eğitimci olarak yazıyorum bunları. sağlıklı çocuk merak eder, soru sorar, koşar, oynar, düşer, yaralanır ve çığlık atar. büyümek böyle zor, problemli bir süreçtir ve çok yorucudur. anne baba için de yorucudur. çevre için de. ne var ki sokakta, parkta, köyde, dağda, bayırda koşup oynayan bağıran çocuklar yerine tatil sitelerinde, tatil yerlerinde koşup oynayan çocuklar var artık. onlarla ne yapacağız peki? birtakım tatilci, çocuksuz öküzler rahat etsin diye katı disiplin mi vereceğiz iki yaşında çocuklara. tabii ki hayır sayın öküzler. öyle olmayacak. çocukların enerjilerini atacakları çocuk dostu tesislerle, siz gibi çocuk düşmanı öküzleri rahat ettirecek +18 tatil yerlerinin sayısı artacak.
şimdilik çözüm bu, o zamana kadar öküzlük yapmayın daha anlayışlı olun, zira anne ve baba olmak yeterince zor ve yorucu. bir de sizin konforunuzu düşünecek durumumuz yok. haa dediğim gibi +18 tesisiler var, düşünün bunu.