fırsat bulunan her an fast food ile yatıp kalkan bir ülke olmamıza rağmen ketçap ft. mayonez önderliğinde ilerleyen ve envai çeşit sosun da katkısıyla süre gelen alışılmışların dışına çıkamama rahatsızlığımızın ve dünyayı koruma isteğiyle yanıp tutuştuğumuz ama değişimden her zamanki gibi çekindiğimiz acı gerçeklerden biri daha...
ya abi niye her alanda geriyiz biz ya!? bu kadarına da pes!
(bkz:
maille)
canım çekti. et ile dijon maille kombinasyonunu kurmaya yelken açmaya neden olan sorunsal.
ballı hardallı somon baş yiyecek olacaksa ben başlatayım o kültürü hemen
üzücüdür. çünkü anormal şekilde hardal bağımlısıyım, televizyon karşısında kaşıkladığım oluyor. ve bulabildiğim kaliteli hardal gerçekten çok az maksimum 2 markaya güvenebiliyorsunuz.
hardal kültürünün olmadığını söyleyenler de iyiymiş gerçekten. siz bilmiyorsunuz diye birkaç şeyi daha kültür olmaktan çıkaralım isterseniz?
köylü halktan hardal yemesi beklenmeyeceği için böyle bir kültür yoktur.
fransız orjinli, ingiliz damak tadının bir yansıması olduğundan, pahalı ve hafiftir. baharat yolunun geçtiği bu topraklarda rekabet şansı yoktur. ama iyi pişmiş etin tadını bir kat arttırır. beyefendilere has bir lezzettir.
zeytinyağlı hardal daha revaçtadır. sarmaşık gibi bir bitkiyi tüketen halkın hardal sosuna burun kıvırmasını ben de anlıyorum.
fakiriz abi biz. hardal da ne?