diyalektikten yoksunluk en temel ozelligidir.
sonunda mutlaka kavga çıkan , zaten birbirine acayip sinir olan ve birbirini mat etmek için diş bileyen tarafların olduğunu, genelde bir kişinin anlamsız açıklamaları yinelediği , yinelerse anlaşılacakmış edasıyla cümlesinin sonunda etrafa karizmatik bir bakış attığı ve eğer konuşan taraf moderatörün görüşünü benimsemiyorsa mutlaka sözünün kesildiği tartışma tip.
o el bir kere kalkacak. dil dışarı çıkacak, konuşmalar iyice yavşayacak.
genel olarak
rasim ozan kütahyalı nın bulunduğu stüdyoılarda gerçekleşir.
nasıl olmasını istiyorsak, dile getirmemiz gereken tartışma..
batı tarzı diyalog mu? hayır ben onu istemiyorum mesela.. onda illa ki bir mat ediş var.. doğu tarzı sohbet bu sebeple güzel. onda biribirini tamamlama var.
biri şöyle örneklemiş. "ortaya bir cisim koysak, biz etrafında toplananlar onun bir resmini çizsek, herbirimiz bir açıdan göreceğimizden onu öyle çizeriz. hepsi aynı cisim aslında."
insan, saygı duymadığı değer vermediği kimseyi dinlemek istemiyor. halbuki önce saygı duysa, yani karşısındaki insanın değerlerini bir düşünse önce, (hiç yok diyenleri konu dışı bırakalım) ona saygı duymaya başlayacak, yanlış bir şeyi söylediğini düşünse bile insan, acaba ben bundan faydalanabilir miyim diye..
insan ne kadar özlüyor. akıllı değerli insanların açık arama yarışından uzak, faydalanmak ve faydalandırmak için yaptıkları konuşmaları.. adına ısrarla tartışma demek istemiyorum. sohbet olsa onun adı. biribirini bir biçimde tanıyanlar, toplanıp toplanıp sohbet etseler ya. her görüşten insan.. insan sıfatına hak kazanmak için. hiç konuşmadan yıllarca dinlenesi sohbetler.. çok özledik.. çok özledik..
çemkirmek ve karşısındakini ezmek üzerine kuruludur. sıkışılan noktada çamura yatıp, "sen söylesin, böylesin" ya da "sen önce cevap ver şunlara/bunlara" denilir. hal böyle olunca da, herkes kendince istediği noktadan ve istediği ses tonunda konuşur ve konuşanlar da dahil olmak üzere herkes tartışma konusunu unutmuş olur. "zafer, en çok sesini yükseltenin ve elini kolunu abartılı şekilde hareket ettirenlerindir" temel düsturdur.
en tipik örneği için: (bkz:
rasim ozan kütahyalı)