okulun bitmesiyle bikac gun gecikmeli olarak da olsa bugun okuyabildim. guzel, fena degil. arsivci bi yapiniz yoksa online okuyup gecebilirsiniz, 5 temmuza kadar
sitede kalicak.
---
spoiler ---
stephenie meyer, hikaye gelistikce bree'yi oldurdugune pisman oldugunu kitabin onsozunde belirtmis. belki de o sebepten, hikaye beklenen trajiklikten uzak. kendinizi bree icin uzulurken falan bulmuyorsunuz hicbir noktada; zaten bikac yer disinda oykunun
eclipse'i destekleme amacli oldugu surekli goz onunde bulunuyor.
karakter gelisimleri ve ozellikle bree'nin diego'ya cat diye asik olmasi (ozellikle de yarim saat oncesinde "lan bu beni oldurmesin sakin?" endiseleri icindeyken) biraz premature olmus ama dedigim gibi, amac bize isin seattle yuzunu gostermek.
isin o kismi da aslinda cok da aman aman bilmedigimiz bi sey cikarmiyor ortaya.
victoria'nin (daha dogrusu
riley'nin) onca kana susamis
newbornu kontrol altinda tutma stratejileri guzeldi, ama onun disinda
volturi'nin isin icinde parmagi oldugunu biliyoduk; e edward disindaki cullen'larin muharebe alanini da goremedikten sonra cok fazla aciga kavusmadi bella'nin gorus alani disindaki seyler. ama birkac detay vardi ki cok guzel yerine oturmus. bree'nin
wolf pack'i volturi'ye neden soylemedigi mesela. ya da
seattle'da orda burda bulunan yanmis cesetlerin hicbirinde neden yanici madde izine rastlanmadigi. eclipse'te geciyodu bu gazete haberlerinde ama bi aciklama yoktu bildigim kadariyla.
bi de trajedi kan cinayet okucam diye basina gectigim ve beklemedigimden olabilir, ama bi kac yerinde resmen kahkaha attim. guzel espriler sikistirmis araya meyer, guzel olmus. jacob kadar degil ama bella'dan daha cok kesinlikle (hikayenin kisaligina nazaran).
---
spoiler ---
okuyalim, okutalim, okumayana mani olmayalim.