izleyiciye ilk önce "haksız şiddete karşı uygulanan şiddet haklıdır" fikrini edindiren, ama bunu uç bir noktalara taşıyıp izleyicinin film esnasında kendisiyle çelişmesini sağlayan sanat eseri.

birçok rob zombie eserindeki gibi (şarkı, film vs..) tanrıya ya da şeytana körü körüne ve sapkınca bağlı olmanın aslında çok da farklı şeyler olmadıklarını gösterir bize. zira biri "i'm doing devil's work" der, diğeri de "i'm going to kill you all in the name of the lord" , nedir ki hakikaten iki sapıklık arasındaki fark?

filmden aklimda kalan tekerlememsi. yamulduysam duzeltin..
chinese japanese
dirty knees
look at these

ayrica hakkinda yazilan entryleri okuduktan sonra kendimi midesizlikle sucladigim film. gayet de rahat seyretmistim. sadece resimlerine bakmistim zaten^*. (bkz: anladin sen onu)

edit: special thanks to klustwu ukaga

alabildigine fuck iceren filmler listesini toplamda 560 fuck kopartmada 5.13 fuck/dakika ile alt ust etmistir.

rob zombie nin yonettigi bi korku filmi. cok degisik bi filme benziyor. rob zombie nin i$in icinde olmasi merak uyandiriyor.
trailiri icin:
http://www.apple.com/…ions_gate/the_devils_rejects/

pek bir halta benzemediğim fakat sarışın kızın söylediği şu dizelerin dilime takıldığı film:

chinese japanese
dirty knees
look at these

bu arada söylerken de kendini elliyor edepsiz.

ilginc, ilginc oldugu kadar katlanılması zor sahneleri olan bir film. ama sinema kalıplarının dışına çıkan ve yer yer ic ice gecen iyi-kotu tanimlamalari biraz natural born killers tadı almamı sağladı. izlenebilir ama dikkatli olmakta fayda var.

house of 1000 corpses tan sonra rob zombie kendisini %100 geliştirdiği film.house of 1000 corpses ta ilk heyacanın getirdiği herşeyi bir arada yapma isteği yatışmış rob zombie sineması varlığını hissettirmeye başlamış gibi görünüyor.
korku filmlerinde inandırıcılığı sıfıra indiren dijital efektlerden uzak durulması, filmin ne istediğini bilerek çekilmesi, oyunculuklar, mekan, müzik seçimi, 70 ler havası veren kostüm ışık ve filtre oyunları filmi iyi bir korku filmi diyebileceğimiz şekle sokuyor.kendi adıma çok şaşırdığımı söyleyebilirim.ancak filmin bir devam filmi olması senaryo ile ilgili bir takım beklentiler oluşturarak bazı soru işaretlerini havada bırakıyor.ama devam filmi olmadan belirli karakterlerin yeni maceraları olarak bakıldığında film daha bi keyifli izlenebiliyor.
korku sinemasında bir döneme adını veren wes craven ın ilk filminin the last house on the left olduğunu düşünürsek, rob zombie sinemayı hayat checklist inde yapılacaklardan biri^**** olarak görmüyorsa house of 1000 corpses ve the devil s rejects bizi yeni filmleri adına büyük beklentiler içine sokuyor.

alice cooper ın rob zombie nin müziği için yaptığı aşağıdaki yorumlarına benzer yorumlar çok yakın zamanda rob zombie sineması için de yapılacak gibi duruyor :

watching a zombie concert is like seeing every drop of ink coming to life in a tatoo parlor...frank zappa once told me "its simply this .either you get it or you dont".rob gets it.
to be able to balance lyrics, sonics, visuals, humor, horror and make it work.few can do that.
he has the uncanny ability to write musically clever hooks like "living dead girl" and "never gonna stop" with a heavy handed industrial bottom which few others can match.anyone that would even think about writing a song about herman monsters racing car dragula is allright in my book.rob is a true rock monster.there arent many of us left.so shut off the lights light a candle turn up the volume and be prepared to travel in to the nightmare that is rob zombie.

koskoca bir ohannesburger.siddet filmi diye bir cesit vardi ama vahset filmi diye birsey yoktu.rob zombie denen arizali abi,seyirciyi kan golune sokup cikartip birde ustune kusuyor.david lynch filmlerinde bile goremeyecigimiz tipten texas li psikopatlarin arasinda kipkirmizi ve simsiyah renklerde bir sadizmin doruklarina cikip asagi bir turlu inemiyoruz.
iyi ya da kotu ama bence benzersiz..

kult + vahset + delilik + psikopati + birazda sinema = the devil s rejects !!!

2005 yılı mahsulu abd / almanya ortak yapımı bir rob zombie filmi. "house of 1000 corpses 2" ve "house of 2000 corpses" isimleriyle de bilinir.

müzik piyasasında kendine haklı bir ün edinen üstadın başka bir kulvarda (sinemada) koşturduğu ikinci at oluyor bu. çevirdiği ilk filmi -house of 1000 corpses (2003)- izlediğimizde gördüğümüz şu oldu; birçok hollywood filminin başına geldiği üzere, produktörlerin gazabına uğramış bir ilk film. bu ilk filmi izleyen birçokları gibi ben de filmden nefret etmiştim. (#8745753) ama devam filmini kendi imkanları ile çekeceğini duyuran rob zombie beni büyük bir beklenti içine sokmuştu ki bu beklentinin yersiz olmadığını filmi izledikten sonra açıkca gördüm.
filmin konusunu, müziğini, şiddet dozunu, herşeyi bir kenara bırakın. (zaten bunlar hakkında yeterince yorum yapıldı.) bence finale doğru bir "çiftlikte işkence" bölümü var ki, bu bölümde yönetmen rob zombieizleyici ile oynamaya başlıyor, dahi bir yönetmen olduğunun/olacağının sinyallerini veriyor, sadece o sahneleri izleme lüksü için bile bu filme "çok iyi" diyebilirim. ne oluyor bu "çiftlikte işkence" bölümünde?

--- spoiler ---

filmin başladığı ilk andan itibaren (hatta ilk filmi düşünürsek o filmin başından beri) işledikleri birbirinden iğrenç cinayetler ile haklı olarak bütün antipatiyi (hatta daha da ileri giderek nefreti diyebilirim) üzerine toplayan karakterler (firefly ailesi diyelim), bu bölümün başlaması ile birden kurban durumuna düşüyorlar, ve o sahnelerin öyle ağdalı bir sunuşu var ki, yönetmen bütün gücüyle izleyiciyi firefly ailesi ile özdeşleşmeye zorluyor. ne kadar çabalarsak çabalayalım bu durumdan kendimizi kurtaramıyoruz ve o özdeşleşme tamamen gerçekleştiğinde şerifin boynunun kırılması ile kendimize geliyoruz. kendim için söyleyeyim: bir anda kendimi ekrana boş boş bakarken buldum. garip bir pişmanlık içinde filmi izlemeye devam ettim. yaşanası bir tecrübe diyorum ben...

--- spoiler ---

oldukça sıradışı ve rahatsız edici bir filmle başbaşa kalmak isteyenler için bire bir. bir de rob zombie fanlığınız varsa kaçmaz. bu filmde beğendiğim şey görüntü, müziklerin filme uygulanışıydı. oyuncular gerçekten iyi, ama filmin film olduğunu size söyleyen, sırıtan tek karakter sheriff wydell olmuş gibi geldi bana.
bu kadar güleceğimi ise hiç ama hiç düşünmemiştim. diyalogların bazıları hakikaten beni benden almıştır.

--- spoiler ---
sid haig in canlandırdığı captain spaulding karakterinin, anneyi tek yumrukla yere serdikten sonra çocukla konuştuğu sahne görülmeye değer.
--- spoiler ---