merhaba yarenler!
merhaba felaket arkadaşlarım!
yine içtimai bir sorunla karşı karşıyayız.
bilenler bilir, evden doğru düzgün çıkmayan bi' yazılımcıyım ve benim için gün içinde dışarı çıktığım insanların yüzünün gülmemesi, hesabımda yatan 23 milyon tl'mi kaybetmekten daha üzer. (dm'im kapalı gold digger'lar rica ediyorum yazmasın please) gitsin milyon dolarcuklarım, problem değil, yüzünüz gülsün yeterli bizim için. biz zenginler bilirsiniz ağzımız da kokmaz, kuş sütünün eksik olduğu kahvaltıda hiç bir şeye dokunmadan sadece taze sıkılmış portakal suyundan bi' fırt alıp toplantıya koşarız, metaların bizim için bi' önemi yok.
efendim cidden moral bozan bir hadise, tebessüm etseniz ne kaybedersiniz? doktor olmak istemiş de babası fırıncılıkta para var okuyup da ne yapacaksın demiş gibi bir hüsran, efendime söyleyeyim sanki çocukluk aşkı bir barzoyla evlenmiş de hayata işine küsen bir çilekeş. böyle gitmez beyler, cimer'den reyiz'e şikayet edeceğim artık ve "tebessüm etmeyi bilmeyen dükkan açmasın" diye kanun çıkmasına kadar götüreceğim bu durumu.
nedir ya, zor bi' şey değil ki tebessüm et geç. bizi de sabah sabah demoralize ediyorsun, hassas kalpli gençleriz, aaa lütfen!!
hem tebessüm ederek yanaklarındaki kasların çalışacak, ileriki dönemde karşılaşacağın kırışıklıkların erken önüne geçmiş olup çökmezsin.
baboli hayat çok kısa, değmez bi' kıza. ciddiyim bak.
tebessüm edin zor bi' şey değil bu.
alışkanlıklarınıza ekleyin şunu. tüccarsınız siz, tacize uğrama olasılığı olan kızlarımız değilsiniz. neden çekiniyorsunuz tebessüm etmekten. hem para veriyoruz, daha ne yapak?
müşteriye gülümseyin artık kelleler, her sefer aynı, bıktık sizden gudubet amcalar.