tavlayı koltuğun altına kıstırtan bünyelerin savunmasıdır bu laf. ama doğrudur öte yandan. iki tane gotu boklu kemik parçasıyla alınmış galibiyet nereye kadar götürür insanı. bir sonraki aşamada daha "bilek"li bi arkadaş gelir verir elinize. hayır isteyin 3 düşeşi üstüste diziyim de konu o deil.

hiç satranççı görmemiş insanların kafasında oluşan önyargı (bkz: satrancci zekidir)

(bkz: #1151738)
dahası beyfendilik sadece renginden ötürü kişiye üstünlük sağlayacak ise zar üstünlüğüne tabi başlangıcıyla her türlü ön kabulden uzak duruşu ve bilek hakkına önem veren zihniyetiyle tavladan gelecek her tür serserilik beyefendiliğe evladır..

beyefendi ama asabi birinin sözüdür. ona şöyle diyoruz: kızma birader...

lise yıllarında çok hırslı bir arkadaşımla nasıl satranç oynadığımızı görmeyenlerin düştüğü yanılgı. arkadaş hasta bir taraftar takımı yenildiğinde nasıl davranıyorsa aynen öyle davranıyordu, illa ki hile arıyordu^*, ayrıca "televizyon açık", "gözüme güneş girdi", "kapı çaldı dikkatim dağıldı", "büyük rok öyle yapılmaz", "geçerken alma olmaz^*" gibi sebeplerle "sayılmaz" diyordu, tekrar oynanmasını istiyordu. nah beyefendi oyunu, hep birbirimize giriyorduk. taşlar bir yana tahta bir yana uçuyordu, bir sonraki maçta piyonlardan birinin yerini kibrit kutusu alıyordu. halbuki satranç yenilmekten de zevk alacağın, karşı tarafın zekasına saygı duyacağın türden bir oyundur ama nerdee...

(bkz: amele sporu futbol beyefendi sporu basketbol)