yıllar sonra halen "sözlükte bu başlık yok mu lan?" duygusu yaşayabilmek çok güzel. ama bu güzel hal aslında ülkemiz insanlarının en büyük sorunlarından birine işaret ediyor. yani soruna işaret eden bir iddia...
sözlükte allah yoktur diye bir başlık var, vardır'ı da var. ama tanrı yoktur'un neden olmadığı konusu önemli. çünkü "allah yoktur" için bu kadar savaşan rasyonel insanımız tanrı'nın yok olduğunu çoktan kabul etmiş durumda. ilkokulda din dersinde öğretmediler mi hepimize "tanrı yoktur!" diye? o kadar kabullenmişiz ki, tanrı'nın olup olmadığına dair bir endişemiz bile yok. tanrı yok zaten. varsa allah vardır, işte biz de onu yok sayabiliriz ancak. ya da varsayanlarla, allah'ın varlığına gönülden (ne demekse) kıyasıya inananlarla savaşır onlara zıt bir şeyler diyebilmek için onların karşısında inkâr ederiz.
bana garip geliyor, tanrı yoktur'un kimsenin umrunda olmaması. allah'la ilgili bir şey derken bile, hele ki haddimizi aşarcasına mevzuya yükleniyorsak, şöyle bir işkilleniriz. ama tanrı konusunu takmayız bile. espri yaparken allah değil, tanrı diyerek yaparız. atatürk heykeli ile ilgili espri yaptım diye 3 gün nezarette yattığım zamanlardan bahsediyorum. geçen çam dündar film yaptı, gördük ki atatürk halen insan değil, bir yaratan. sigara içemezmiş, içemezmiş ulan. höh sana be.
çocukken de böyleydi, yüzyıl sonra halen aynı hikaye. din yoktur, peygamber yoktur, yaratan yoktur falan diyen yok. yok lan işte.
- ne yok?
- elbetteki tanrı yok abi, biz ne dediğimizi biliyoruz. şşşş.
- haa!
- sen var mısın peki?
- noooooooo!
- yaaaaa!