yaşamdan, hayatta iyi olan her şeyden nefret eden, içleri çürümüş şeylerin (insan diyemeyeceğim, çünkü insan diye tanımlayacağım hiç bir şeylerini göremedim) yaptığı bir kepazelik.
bu adamlar
ethem sarısülük gibi insanlardan aslında korkuyorlar. çünkü ethem ve onun gibiler umudu temsil ediyor, doğruluğu temsil ediyor, kendilerinin sahip olamadığı değerleri temsil ediyor. kendileri ise asla ethem gibi olamayacaklar. o kadar kötüler, içlerindeki nefret o kadar büyük, o kadar zavallılar ki ethem'i her gün öldürmeye devam ediyorlar. ama bir gün içlerindeki o nefrette boğulup yok olacaklar.