az önce suser bir arkadaşla cici bebe muhabbetinden susam sokağı jenerigine kadar ilerleyen bizim neslin cocukluguna dönmesi konulu açık oturumda karar verdiğim tespit. ey romalılar düşünsenize bizim jenerasyonu tv karsısına kitleyen bu masum şey bize saflıgı masumlugu dogallıgı iyi olmayı empoze etmedi mi? sonra ne oldu büyüdük baktık dünya kirlenmiş diyerek kendi dünyamıza kapandık. kim bilir belki de izlemeseydik cok ama cok mutluyuk...
ps: ama hala cia'in susam sokağı jenerigini işkence aracı olarak kullanmasını sindiremiyorum, bize de mi işkence oldu yaniii???
susam sokağının bir sosyal proje olması sonuç olarak projenin sosyal yönünden denekleri olduğumuz gerçeği ve içinde olduğumuz dünyanın yüzümüze acı acı vurması ironisi..
hadi dağılalım...
en azından belli bir yaşa kadar piçlik yapmadık. keşke herkes bununla büyüseydi.
aşırı iyi dünya.
sorun 2-5 yaş izlemesi gerekenin 5-10 yaş arası izlemesi. çünkü ilk çocuk programıydı ve herkes onu izledi. normal olduğunu da düşünmüyorum.
iyilerin her zaman kazanmadığı gerçek acımasız dünyada mutlu bir çocukluk geçirmişiz işte. şimdi ki çocukların bu lüksü bile yok. bize mi yazık oldu yoksa yeni nesile mi? diye düşündüren başlık.
kurabiye canavarının kurabiye yerken etrafa saçtığı kurabiye parçalarına çok üzülürdüm. keşke bana verse de ben yeseydim diye düşünürdüm.
gerçeklerle yüzleştiren hali için,
(bkz:
#130282213)
hüsn-ü kuruntu içeren hede.
çocukluğumuza ait güzel anılardan biri susam sokağı. jeneriğini duyunca bile hem mutlu oluyor hem de hafif hüzünleniyor insan. bambaşka ve güzel bir dünyaydı. trt versiyonundaki oyuncular çocuklara güzel mesajlar verirlerdi. hey gidi…
susam sokağı izleyip, neredeyse susam sokağı gibi küçük bir kasabada doğup büyüyen bünyelerde daha büyük bir şaşkınlık yaratan durum.