çocukluğunuzda tüm masumane duygularınızla neredeyse her gün izlediğiniz susam sokağı jeneriğini, yıllar sonra tekrar dinlediğinizde veya izlediğinizde üzerinize çöken hüzün. 90'lı yıllarda ilkokul sıralarında olan bizler, artık 35'lere geldik. insanlar neşeliymiş, dostluk ve sevgi sarıyormuş her yeri, sevecekmişiz dünyayı açılırmış her kapı. insanların saf duygularıyla bu kadar oynanmaz. böyle bir jenerik neden yaptınız. insanlar ne ümitler bağlamıştı hayata. ama ne olursa olsun bizim kuşağımız bir tanedir. gerçekten türkiyeyi, varlığı ve yokluğu aynı anda yaşamış bir kuşağız.
https://www.youtube.com/watch?v=ckgl9qxgicu