şu varna'da unutmanın yolu yok
çakıl taşları gibi duracak
belleğimin dibinde
baktığı yerden denize bakmak nâzım'ın
ellerini yakan vapuru beklemek
bir daha geçsin diye varna önünden
ve duymak geceleri uyutmayan o özlemi
bunca yıl sonra sesinde
"anayurda selâm" diyen yoldaşın...

şu dizeleri yazacak insanlar artık doğmuyor mu, yoksa bu boktan dünyada kaybolup gittiler mi, bilemiyorum.

hüzünlü bir şiir.