gerzek şaban filminde osman ın patronun karısını patakladığı sahne. esin esen
benim için
the godfather'da sonny'nin eniştesi carlo'yu dövdüğü sahnedir. saf bir öfke var sahnede. kız kardeşini dövdüğünü öğrendiği carlo'ya karşı öfkesi zaten aşırı öfkeli biri için dayak da atsa geçmeyecek bir karakter çizer
james caan. sahnede estetik yumruklar, uçan tekmeler, sportif esneklik içeren darbeler yoktur. sonny, hasmının ellerini ısırır, çöp kutusunu üstüne devirir, ne yapacağını şaşırıp carlo'nun ayakkabasını çıkarmak gibi bir şeyi dahi yapar. öfkeli adam böyledir. kırmızı çizgiyi aştığında karşısındakini öldürmeden ona nasıl zarar verebileceğini bir türlü bulamaz. hele de bu sahnedeki gibi dövdüğü adamdan hiçbir karşılık gelmiyorsa daha da delirir. burada dayak yoktur saf öfke vardır. geçmek bilmeyen bir öfke.
https://youtu.be/67dk5g5poty
irreversible' da tenya' nın dayak sahnesi...
bir öfke ancak böyle kusulur...
edit:
link
(bkz:
fight club)
ulan filmin olayı zaten dayak, kavga! daha neyin anketi?!
büyük olasılıkla asya filmlerine ait bir sahnedir.
batıda çekilen dövüş, dayak sahneleri genellikle karanlık, oyuncuların hatalarını kapatacak kamera açıları, çok fazla kesme üzerine kurulu.
jakie chan vs. brad allen sahnesi mesela. ortalık inanılmaz aydınlık biri beyaz biri siyah, vuruşlarda kamera açısını değiştirme yok, gayet stabil, herşey görünüyor.
tony jaa protector filminden 3 dakikalık kesmesiz sahnesi bence büyük emek harcanmış sahnelerden biridir.
yine jakie chan, who am i filmindeki çatı dövüşü. yavaş çekimde izlerseniz oyuncuların üzerindeki padleri görebilirsiniz. bazı yumruk ve tekme darbeleri o sahnede gerçekten vücuda kabul edilerek çekilen bir başkası.
donnie yen, jet li, sammo kam-bo hung... daha saymadığım çok isim vardır. japonya, kore sinemasında da bulunur.
hollywood bu konuda çöp.