(aradim bulamadim, varsa seyedin seyapariz)
ne kadar basit ve anlasilir olsa da en az o kadar kabullenmek istemedigim bir psikoloji. ders çalışmamak için yapılan anlamsız hareketlerin de aslinda motivasyonu bu. simdi atiyorum ertesi gun sinav var. daha bakmak gereken bir dolu sey var. ve haliyle deli gibi de calismak zorundasin. ha gayret oturup calisiyorsun. calisamasan bile calismaya calisiyorsun. o anda -ve takipci anlarda da- bir sey dikkatini cekiyor. hayat ne kadar guzelmis arkadas ya diyorsun. kendini soyle bir etrafi kolacan ederken buluyorsun. bakiyorsun burnunu buktugun televizyon programlari nasil eglenceli geliyor. iki saate oflayip poflamaya basladigin internet nasil da guzellesmis. anlatamam, yasayan bilir bunlari. oturuyorsun netin basina ya da tv basina. kalkmaman icin her sey onune serilmis adeta. zoraki bitirmeye cabaladigin kitap bile oradan beni oku diye haykiriyor. aslinda fena da kitap degil ha. yataga bakiyorsun yatak dile gelmis gel yatak diyor. sanirsin megan fox yorganin altinda seni bekliyor, oyle tilsimli. su sinav gecsin de hele, bekleyin oglum bekleyin diyorsun, bir yere kaybolmayin.
sinav bitiyor. ne televizyon dunku televizyon, ne internet dunku internet. kitap desen o kitap bitmez abi, cok acik konusuyorum. ve degil megan disi sinek yok, ondan bahsetmiyorum bile.