maslow’a göre evet denecek soru. ama herkes bu ihtiyacı hissetmez. çünkü önce fizyolojik ve güvenlik ihtiyacının karşılanması gerekir. ondan sonra sevgi ihtiyacı hissedilmeye başlar. hissedilmiyorsa demek ki bunlar karşılanmamıştır.
evet insan sevme ve sevilme ihtiyacı hisseder. bazı arkadaşlar şunu diyebilir: insan kendi kendini de pekala sevebilir. doğrudur, kısmen bu mümkün. ancak belli bir süre insan yine sevgiyi dışarda arayacaktır. birini sevmek aynı oranda karşısındaki insan tarafından da sevilmek isteyecektir. sonuç olarak ihtiyaçtır. uzun süre bu histen mahrum kalınırsa, mental problemler baş gösterebilir.
bilişsel terapiye göre cevabı hayır olan soru. sevgi ihtiyaç değil istektir der burns. sevgiyi ihtiyaç olarak görmek sevgi bağımlılığı olarak adlandırılır. bu noktada bilişsel terapi çok ilericidir. klasik görüş ihtiyaçtır der. sevgi bağımlılığı, karşı cinsin sevgisi olmadan yaşayamam ya da mutlu olamam, eksik kalırım anlamına gelir. bu bir düşüncedir. bu düşünce değiştiğinde bu ihtiyaç ortadan kalkacaktır. bunun için de çeşitli deneyler yapmak lazım. yani başkası olmadan kendi başımıza da mutlu olabildiğimizi gördüğümüz an iş bitmiştir. paradoksal olarak yalnız mutlu olabilen kişinin yalnız kalma ihtimali düşüktür.
edit: sevgi ihtiyaçların karşılanması için bir bağlılık aparatıdır. yani anne bebeğini severse besler. sevmezse bu ihtimal düşer. yani bir kandırmacadır, amaç değil araçtır. çocuklukta bu ihtiyaçtır çünkü diğerlerine muhtacız. ama büyüyünce bu muhtaçlık ortadan kalkar. kalkmasına rağmen ihtiyacın devam etme nedeni, çocukken karşılanmaması olabilir. çocukken karşılanan kişiler sevgiye ihtiyaç duymaz. duyan kişiler de düşünce değişimi yoluyla çocukluktaki eksikliği telafi edebilir.
insan ne ile yaşar?
-spoiler-
sevgi.
bitti.
eric from sevme sanati isimli kitabinda der ki “olgunlaşmamış sevgi de kisi: seni seviyorum çünkü sana ihtiyacım var' der. olgunlaşmış sevgide ise der ki: sana ihtiyacım var çünkü seni seviyorum.”
yani, sevgi yalnız belli bir insana bağlılık değildir; bir tutumdur. kişinin yalnız bir sevgi nesnesine değil, bütünüyle dünyaya bağlılığını gösteren bir kişilik yapısıdır. kişi yalnız bir tek insanı seviyor, başka her şeye karşı ilgisiz kalıyorsa, sevgisi sevgi değil, birlikte yaşamaya bağlılık ya da yaygınlaştırılmış bir bencillik halidir.
insanlar bir çok şeye ihtiyaç duyarlar. ihtiyaç duydukları şeyler için bazen ilişkilere yönelirler ve bu da sevgiymiş gibi görünebilir. sonucta insanlar ancak kendi kendine yetebiliyorsa ve yalnız kalabiliyorlarsa, sevebilme yeteneğine sahiptirler. çünkü kendi kendine mutlu olabilen insan, bir ilişki içinde de mutlu olur ve ilişki yaşadığı kişiye ihtiyaçtan dolayı değil, gerçekten sevdiği için bağlanır.
yanıtı, yavruları bahçe duvarının öbür tarafına atladı diye matem ezgileriyle miyavlayan ve onları çağıran anne kediye göre kesinlikle evet olan soru.
elbette ihtiyaçtır diye cevplanacak soru.
yeteri kadar verilmediği zaman insan bile çürür sevgisizlikten.
maslow'u, ihtiyacı falan bilmem de, bu devirde seni anlayacak birinin sevmesi ciddi lükstür.
sevgiyi bilmem de sarılmak en hayati ihtiyaçlardan birisidir duygusal ve mental anlamda.