(bkz: a bout de souffle)

türk sinemasının en kötü oyuncularını bir araya topladığı için ne kadar sevinsek azdır, mazallah bunların her biri başka yerde karşımıza çıkabilirdi.

güzellik sokaklarda
güzelliğine çıktım sokaklara.
masam, beni beklemesin
odamı unuttum.
kendi kendine çizilen sınırında kalabalığın,
bir yürüyüşe katıldım
bir haydut gibi, bilgecan.
etimin hükmünde küçüldü zaman
bütün şehirler gibi bu şehir de
ışıklarıyla kaçıyor karanlığımdan!
kendini hoş gören bir araç bu
korkmadın kalabalığın beni yadırgadığından

sevişirken nasıl zevk alıyorsam ısırılmaktan,
çürük taşımayı bilmeliydim öyle.
bu şehir gibi ben de
mutluluk büyütüyorum acılarımdan.
sokakta, kendi ülkemde gibiydim
odamı özledim yine de.
her eylemde bir bahane bulduğumdan
güzellik uzar odalarda.
sınırlanmış bir yerde, kavramak
tartışma olur
odama kapanarak sokağa bıraktım
dostlarımı unuttum doğulu bir devlette
odalarda her şey mümkün
dağınıklığı topladım,
müzik dinledim,
suladım çiçeklerimi
masam beni çağırıyordu
masamın yüzü istekli
aklımı kullanmaya çağırıyordu.
haksızlık ettim düşünürken
ipte yürür gibi geldi önceleri
kapandım saatlerce kitaplarıma
konuşmak istemedim,
konuşmadım.
düşünmek ölmek olduğundan mı biraz da
tekrar olmak istedim ışıklı sokaklarda.

serseri iki aşık
sokak ve oda.
ne ölçüler yetiyor,
ne yargılar
ilişkilerini açıklamaya
yine de ordalar işte,
her biri kendi katında.

ahmet güntan

noir film tadında bir godard filmi.

masum yüzlü bir kadının aslında hiçde masumane olmadığı, aşkın entrikası olarak nitelendirdiğim bir fransız dalgası.

fransız yeni dalgasının ilk örneklerinden olan godard filmi. sinemanın hikayesi belgeselinde de anlatışmış ve "fransız sinemasının mihenk taşlarındandır" yorumunu almıştır.

'fransız yeni dalgasını başlatan cazvari bir klasik' diye tanımlanıyor, başlarda ben ne izliyorum diye ittire ittire devam ederken "william faulkner'ı biliyor musun?" repliğinin geçtiği sahneden itibaren adeta büyülenmiş gibi seyre daldım, sonunda da kendimi letterboxd'da filme 4 yıldızı yapıştırmış buldum.....

canım michel, filmin sonunda ne kadar tatlı ölüyorsun ya, insanın ölü sevici olası geliyor.

orijinal adı: à bout de souffle
fransız sinemasi+siyah beyaz= sanat

--- spoiler ---

'özgür olduğum için mi mutsuzum, mutsuz olduğum için mi özgür'

ilk 45dksıni izlerken neden izliyorum dedirtti ama devamı çok akıcıydı. fransız sinemasının en etkili yanlarını barindırıyordu; romantizm, toksik ilişki, komedi, entrika ve drama. ve ah o sonu... sanırım insan yaptığı hataların cezasını çekerek vicdanını rahatlatmaya yatkın.

'yalnızca cesur kadınlar duygularını korkusuzca yaşayabilir' repliği ana karaktere dokunuyor ve filmin tadını artırıyor. ızlemeye değer, ilk 45dkyi atlatabilirseniz

--- spoiler ---