binbir türlü derdim var.
eminim benim dertlerimin dert bile sayılmayacağı başka bir ton dertli insan var.
o yüzden ne yapalım şimdi allah aşkına. toplaşıp serdar'ın gönlünü mü yapalım?

yıllar evvel bedelli askerlik dönüşünde, artık herşeyin farklı olacağını, otellerde hertürlü lüksün içinde yaşarken, asker ocağı her şeyin degerini daha iyi anlamama sebep oldu dedi. ama, dediğini unuttu.

iyidir, kötüdür bilemem. ancak hiç kimseye sesini yükseltmediğine, ağzından kimseye karşı abi-abla dışında birşey çıkmadığına çok net şahidim.

bundan 17-18 sene kadar önce cratos otel'de 3 günlük bayram konserlerinin video kayıt işini almıştık.

konserde serdar ortaç, ajda pekkan ve yanlış hatırlamıyorsam yabancı ünlü bi hatun vardı.

ajda pekkan gerek provalarda, gerek konserlerde ekibine ve etraftakilere kan kustururken, serdar ortaç'ın ne orkestrasına ne dansçılarına tek bir kötü sözünü duymadık. etrafındaki herkesle selamlaşan, kimseyi kırmayan, nazik ve alçakgönüllü bir adamdı, hem de en popüler zamanlarında.

sanırım bizler başarılı olmuş, parayı bulmuş insanların mahvolmuş hallerini görmekten haz alan bir toplum olduk. bazı hatalar yapmış ve bunları da kabul etmiş, yüzleşmiş bir adamı halen linç etmeye çalışmamız başka şekilde açıklanamaz.

bizim millet başkasının düşmesine bayılır, zenginken iflas etmesine, hastayken sağlığını kaybetmesine. hep aynı şeyler; bana mı sordu karıyla kızla yerken, bana mı sordu kumar oynarken.
aslında düşen adamın kendinden başkasına zararı yoktur ama içten içe keyiflenir bu durumdan.
adam iyi kötü bir şeyler başarmıştır, bir yerlere gelmiştir, kendi kazanırken de emin ol başkalarına da kazandırmıştır, fayda da sağlamıştır, çabalamıştır, emek vermiştir. ama bunlar önemli değildir. önemli olan onun perişan halini görmektir.

serdara.1 psikiyatrist, 1 psikolog, 1 finans danışmanı, 1 kedi lazım. gerçi hangimize lazım değil ki?

gaddar ayıklama filtresidir mübarek.

türkiye'nin geldiği şu son noktada galiba en üzüldüğüm şey, kendi dertlerimizle boğuşmaktan diğerlerini görme isteğimizin sıfıra yaklaşmış olması.

hissizleşmek zorundayız çünkü çoktan duygusal doz aşımına vardık.

dünyada da durum farklı değil. içindeyken tam idrak edemiyoruz ama şu an sürmekte olan 2 majör savaş var. hatta savaş bile değil, soykırım. elimiz kolumuz bağlı, seyrediyoruz.

ekonomik kriz. sapıklık üstüne sapıklık. bebek öldüren doktorlar...

bunların tek bir tanesi bile psikoloji çökertecek kuvvette; bizse ülkece ortaya karışık kokteyl yaptık, içiyoruz.

lütfen içinizdeki son empati kırıntılarına sahip çıkın. bizi insan tutan şey odur. inadına sarılın insanlara, inadına şefkatle yaklaşın.

bunun için yalvarabilirim tek tek. eğer hissizleşirsek, sonumuz gelecek. robotlardan bile robot olucaz.

en sevmediğiniz kişide bile; insanı, insanlığı görmeyi bırakmayın. nahoş bi parçadır belki size göre ama yine de bütünün parçasıdır.

kumara teşvik (?) suçundan dolayı aldığı ev hapsi cezasının bitiminde katıldığı ilk programda çok içten bir şekilde kurduğu cümledir. birazdan buraya gelip "e ölsün", "iyi olur" vb. cümleler kurulacak ancak bence bu linç kültürünün bir insanı getirdiği son nokta.

yarın sabah bu insanın manşetten bir haberini okuduğumuzda mutlu mu olacağız?

adam ekranlardan hakkında kurulan her cümleyi takip etmiş. "yavşak" denmiş, "omurgazsız, bu mu sanatçı" denmiş, "allah cezanı verecek" denmiş.

hayatımda ilk defa bu insanı ekrandan böyle haykırırken gördüm. ne denirse "tamam" diyen biri cümleye "kalbim çok kırık" diye başladı, kendisine hakaret edenlere "birini mi öldürdüm, birine tecavüz mü ettim, birinden mi çaldım, ben ne yaptım" diye sordu ve "öyle ya da böyle bir politik görüşüm vardı, artık o bile yok, nefret ettim" diyerek bitirdi.

ilk defa, ahmet kaya meselesinde yaşadıklarını anlattı, kaç defa kurşunlandığını, konserlerinde nasıl taşlandığını, "28 tane adam vardı orada, bir tek ben üç milyon defa özür diledim ahmet abiden" dedi.

bu insanın iade-i itibar görmeye ihtiyacı var. kendi hayatını kendi elleriyle bitirdiğini söyleyebilirsiniz ama hiç kimseye bir zararı olduğunu söyleyemezsiniz. yanında çalışan yardımcıları 2000 yılından bu yana onunla beraber. orkestrası aynı şekilde. sizce kötü olan birinin yanında durur muydu bu insanlar?

bugün bu insan ms hastalığının kesintisiz ilerleme hâliyle savaşıyor. tekerlekli sandalyeyi dahi basın önünde kullanmaktan imtina ediyor, ajitasyon olarak algılanmasın diye ancak sol tarafı felç. ev hapsi sürecinde yine atak geçirmiş ve tüm bunları anlatırken hiç de kendini acındırmadan "benim zaten yaşayacak fazla bir vaktim yok" diyor.

serdar ortaç başlığında, bakın yapmayın, yarın manşetten bir haber gördüğünüzde vicdanen rahatsız olursunuz yazmıştım 2023'ün başlarıydı. şimdilerde bu adam, bunu yüksek sesle dile getirmeye başladı.

bense artık medyanın yönlendirmesiyle böyle bir sonun arzulandığını düşünüyorum. hiç edilen ilk insan olmayacak.

serdar'ın programda son sorusu şuydu: hiç mi katkım olmadı bu otuz yılda.

bunun cevabını şimdilerde okumaya bence ihtiyacı var.

program

valla kendisine üzülecek değilim, zenginlere üzülmek adetim değil. biz de istiyoruz serdar'ım ama sabah kalkıp mesaiye başlıyoruz. gerçek hayata hoşgeldin

bu daha geçen meyve tabağından karpuzları götürüp sanal kumar oynamıyor muydu? şunun bakiyeye 10 bin dolar yatır tekrardan hayata bağlanır. öyle illet bir adam bu.

üstten bir suser serdar ortaç demogojisi yapmış. yemin ediyorum sözlük klinik ya. ülkede o kadar çok üzülecek gariban, suçsuz, işci, hayvan varken serdar ortaç'a üzüleceğiz bir de. 2 sene önce ardından ayrılmadıkları üzülsün.

edit: kavunmuş.

bir insanın bu noktaya gelmesi hele ki sosyal linç nedeni ile nereden baksanız doğru olmayan bir şeydir.

insanlara pişman olma, özeleştri yapma, değişme imkanı tanımayan bir linç kültüründeyiz. bunun psikolojideki yeri de sadece kurban istememiz. çünkü karşımızdaki pişmanlığını dile getirdiğinde aslında bizim haklılığımız onaylanmış oluyor ve haklı olmak mutlu olmaktan çok daha önemli çoğu insan için. bu yüzden pişman olana kurban olana kadar yükleniyoruz.

sortaç'ın ahmet kaya için yapmış olduğu hareketten sonra, o gecede bulunan onlarca insandan sadece sortaç konuşuldu çünkü sadece sortaç çıkıp özür diledi. diğerleri kendi görünmez duvarlarını çekerek yaptıklarını savundular ve böyle olunca eleştirenler onlara erişemedi. lakin linç kültürünün hakim olduğu bu toplumda gardını sadece sortaç düşürdü ve vurun abalıya diye yüklenildi.

ahmet kaya siz yanmayın derken parçaya şöyle giriş yapıyor; "burada, bu şarkımı söylerken, benim türkiye'de yaşadığım çok zor günlerde bir merhabasını istediğim, fakat o merhabayı benden esirgeyen; ulusal anlamda bu kaderi paylaştığım bütün arkadaşlarıma ve dostlarıma ince bir sitemdir. umarım beni anlarlar."

şimdi sizinle 2 görsel paylaşacağım burada sortaç'ı bulun.

görsel
görsel

bu sahnedeki kaç kişiye tepki gösterildi? en öndeki ajda pekkan'ın konserleri hala full hala onun şarkıları ile eğleniyorsunuz, beyaz hala evlerinizin efendi çocuğu, berna laçin twit attıkça sözlük yıkılıyor bernaaa bernaa diye, mahsun kırmızıgül üstüne kaç proje yaptı, adnan şenses, mustafa topaloğlu, ibrahim erkal öldüğünde rahmetli diye diye düzmediğiniz övgü kalmadı, ebru gündeş büyük yarışmalara jüri oldu, konserleri full, zara hala türkülerini söylüyor, elif karlı hala türkülerini söylüyor, ece erken kaç tane program yaptı, hande ataizi başlığına gidin bakın bir tane ahmet kaya ile ilgili entry var mı öve öve bitiremiyorsunuz. çünkü o sahnede en arkada kalan sortaç en büyük hatayı önden yaptı, çıktı özür diledi pişmanım dedi ve linç edildi. diğerleri pişmanlık ile ilgili tek kelime söylemediler ve tek eleştri almadılar.

ceylan ertem, proje albümü ile ilgili olarak sortaç'a demediğini bırakmadı, rüzgarı aldı arkasına ahmet kayanın üzerinden linç etti. peki kimse ceylan ertem'e sordu mu; sen sortaç'ı linç ettin ama neden kendin o zaman o gün sahnede en önde duran ferdi tayfur'un şarkılarını selam yollaya yollaya söyledin? diye; hayır sormadı kimse. çünkü bizim toplumda böyledir ne kadar çirkef olursan o kadar senden çekinilir.

o gün sahnede olanlardan sadece sortaç neredeyse 30 yıldır özür diliyor. bakın az bir zaman değil 30 yıldan bahsediyoruz. sortaç kaç defa yolda dayak yedi, tehdit edildi, aşağılandı, ölümle bile tehdit edildi kurşun sıkıldı kaç tanesi sansasyonel haber oldu veya kendi ağzından duydunuz bunları?

temsil ettiği kültür, yaptığı müzikler vb vb bunlar eleştiri konusu olabilir ama kusura da bakmayın lvl5 keşbek siksok ampırfeza falan salak salak şeylerin milyonlar kazandığı yerde, full salon konser verdiği yerde de tutup sortaç'ı eleştirmeyin dejenere ediyorsun diye.

30 yıldır özür dileyen tek kişi ve 30 yıldır sistematik olarak linç edilen tek kişi. fotoğraflara tekrar bakın, kurulan hava öyle ki sanki sortaç tek başına yaptı bu işi. ulan hepiniz oradaydınız be.

hakkı yenen sortaç da olsa biz haklıdan yana olacağız her zaman.

sortaç'dan önce, ahmet kaya paris'de iken, 2 sokak arkasında konaklayıp göt korkusundan ziyaretine gitmemiş olan kürt dostları açıklama yapsın önce. ölünce ölüsünden bile korkup cenazesine katılamadılar, önce o "bir merhabasını esirgeyen, ince bir sitem ettiği dostları" versinler hesabını yalnız bırakmanın.