kelimelerin gücünü hafife alan başlık.
şairin enstrümanı kalemidir.
notaları ise dizeleridir.

(bkz: müzisyen kendini sözlerle ifade edemeyen şairdir)
(bkz: iyi bir deneme değildi montaigne)

melodi olmadan müzik olamayacağına göre, sadece kelimelerle müzik yapılamayacağına göre, yanlış olan beyandır.

üzülmesin kalbim onun sözlerine ritim tutuyor.

iyi ki bir enstrüman çalmayı öğrenmişim diyesim geldi, fakat benim enstrüman melodi vermekten aciz, sadece ritim tutuyor.

(bkz: osur osur ipe diz)

aksine müzisyen, kelimelerle vermediği etkiyi ancak müzikle verebilen amatör bir şairdir.

"bir enstrüman nasıl çalınır bilmem, resim yapamam, yemekten anlamam. elimden başka bir şey gelmediği için, yazmayı tercih ettim ben de. hiçbir şeyi beceremeyen insan, yazar çünkü. yazardır. bu yüzden insanlar yaşadı, bense yazdım, yaşayanların öykülerini yazdım."
a. f. frier

istanbul genelinde 27 ilkokul ve ortaokulda gerçekleştirilen araştırmada, kompozisyon ve şiir yarışmalarında dereceye giren 8-12 yaş aralığındaki öğrencilerin hiçbirinin bir enstrüman çalamadığı belirlenmiştir. araştırma sonuçları kendileriyle paylaşılan sınıf arkadaşları ise arkadaşları hakkında, "şaşırmadım, o anca boş yapar zaten", "şiir ne ya, şey mi, boş yapmanın havalı yöntemi falan mı?" gibi cümlelerle araştırmacıları kudurtmuştur.

şair, yeri gelir kelimeleri bir gitar teli gibi titretir halbuki. z kuşağı ne anlasın.

enstruman çalmayı beceren şiir yazabildiğinde konuşuruz bunu ya...

ya da hiç konuşmayız

becerip durun bakalım bir şeyleri

sonra tüm dertlerinizi

anlatırız

ya bir şiir ile

ya da

hiç çalmayı beceremediğimiz bir enstrumanla

amaaaaaan

ne yapacağız yahu...

zaten orada da yoksunuz

(bkz: çoktular ama hiç yoktular)

şairin müzisyene benzetildiği bir mecaz. yanıltıcı.

şairin dildeki ritmi ve melodiyi kullanması, müzisyenin müzikteki notalarla ifade gücüne benzetilmekte.

ancak bu benzetme, şiir ve müziğin farklı doğalarını göz ardı ettiği için yanılgılıdır. şair ve müzisyen, farklı araçlarla sanatsal bir ifade yaratır, ama her ikisi de estetik ve duygusal bir etki bırakmayı amaçlar.

örneğin, bir ressam, enstrüman çalamadığı için sanatçı değildir diyemeyiz. benzer şekilde, bir şairin müzisyen olmasına gerek yoktur. william wordsworth ya da nazım hikmet gibi büyük şairler, dillerindeki ritimle insanlara dokundular. onları müzisyen olarak düşünmek haksızlık olurdu.

şiir de bir nevi müzik gibidir, sadece kelimelerle bestelenir. homeros'un "ilyada" ve "odysseia" destanları ya da osmanlı'da âşıklar, şiirlerini müzik eşliğinde söylerdi. şiir, kendine özgü ritmi ve melodisi olan bir sanattır, ama bu şairin bir müzisyen olması gerektiği anlamına gelmez.

yine leonard cohen, bob dylan gibi müzisyenler hem şair hem de müzisyen olarak tanınır. bu sanatçılar, her iki sanatın da gücünü birleştirerek şarkı sözlerinde şiirin etkisini kullanmışlardır. ancak, şiir yazmak için müzik çalmayı bilmek zorunlu değildir. şiir, sözlerin estetiğine ve anlamına dayanırken müzik, melodik yapı üzerine inşa edilir. şairin odaklandığı şey, sözlerin ritmi ve anlamıdır, bu da müzikten bağımsız bir yaratım alanı sunar.

sonuç olarak, her sanat dalı kendi içsel değerine sahiptir ve birinin beceremediği şey, diğerini küçümsemek için bir neden değildir. şair, müzik enstrümanı çalmayı bilmeyebilir, ama kelimelerle yarattığı dünya enstrümantal bir sanatçının yarattığı melodiler kadar güçlüdür.

*naçizane bir şiir kitabı çıkarmış olan ekşisözlük yazarı.