aslında acıklı bir aşk hikayesine sahiplerdir...

sonunda ya kadın yaşar ya erkek...

biri ölür ama hangisi...

ruh ve nefs aslında iki zıt kutuptur.

fire and ice: https://m.youtube.com/watch?v=05qwuuxhy8e

biri buz, biri ateştir...

ruh dünyaya gelmeden önce buz halindedir. onu bekleyen nice marifete karşı donuk haldedir. bekleme halindedir.
üzerinde uzun bir yolculuğun donukluğu vardır.

erimesi ve su olması gerekir... bu aslında aşk tır. su olması aşkın olması anlamına gelir. hatta rüyada su olmak şeklinde görülebilir:
(bkz: #57617523)

nefsin ateşi ile buz erir. marifetler elde edilir(nefsini bilen rabbini bilir) , buz artık su olur... bulunduğu kabın şekline giren(fenafillah) bir hali olur...

ateş(nefs) ise sönmüştür. ölmesi gerekir.
buz ise ilk halinden çok farklıdır. eğer nefs ruha aşık olursa ona benzemek ister. yakıcılığı ona aşık ola ola sönmeye başlar. bir noktadan sonra ise tamamen söner...
yakıcılığının gidiş aşamasında ruh ve nefs çok büyük bir aşk yaşar, o kadar ki nefs artık teslim oluyordur...

buz, su olduktan sonra eskisi gibi hisler yaşayamaz. çünkü karısı, nefsi ölmüştür. diyalektik süreç durmuştur. ayrılık bitmiş, artık kavuşma olmuştur. buzdan suya gidene kadar ki aşama aslında ayrılık halidir. su olmak, kavuşmak demektir. yani ateş su ile söner. nefs ölür. ( buz, ateş ile su olur ve ateşi söndürür. ruh, nefs ile marifet kazanır ve nefsi öldürür)

bunun tam tersi durumunda ise yani ruhun nefse aşık olması, boyun eğmesi durumunda ise ruh yani buz giderek ateş olmaya başlar. nefsi sever, aşık olur. o da ateş olur, onun için... yine büyük bir aşk yaşanır ta ki tam anlamıyla buz, ateş olana kadar yani ruhun nefs ile aynı noktada buluşmasına kadar...

not: entrydeki klipte ruhun nefse aşık olması hali anlatılır adeta...

allah doğrusunu bilir.

ruhun buzu, nefsin ateşi ile erir. ruh, su olur ve ateşi (nefsi) söndürür...

https://m.youtube.com/watch?v=faen2sgtnwu

yeryüzü nefs, gökyüzü ruhtur diye düşünüyorum.
çatışma da buradan kaynaklanmıyor mu zaten? biri aşağıya biri yukarıya çekiyor... ancak bu çatışma bile ruh yukarıya yükselince olan bir şey. eğer ruh, nefse uyarsa o da yeryüzü olur ve çatışma fln olmaz. hep beraber batarlar...

ruh'un nefs'e sevgisi, nefs'in ruh'a sevgisinden her zaman daha fazla ve daha tamdır.

bu yüzden ruh nefs'e aşık olunca kendindeki bütün arızalardan kurtulur ve maşuğunu bütüne hakim kılar. kendini böylece gerçekleştirir.

nefs ruh'a aşık olsa bile sevgi eksikliğinden dolayı arızalarını yok edemez ve hatta onları tamamen ortaya çıkarır ve ruh'a eziyet eder, onda hep bir eksik ve kusur bulur. çünkü eksikliğin kendinde olduğunu; ama onları sadece ruh ile tamamlayacağını ya da yok edebileceğini bilir. bu yüzden o, her zaman ruh'a muhtaç kalacaktır.

ruh her zaman sarhoştur. nefs ise sarhoş olabilmek ve ruh'un sarhoşluğuna erişebilmek için sürekli içmek zorundadır.

ve o sarhoş olup ruh'a erişmeye çalıştıkça ruh'un da sarhoşluğunu artırır. bu yüzden sürekli ve hep daha da artan bir dozda içmeye mahkum olur. bu onun handikapıdır ve bu onu mahveden şeydir.

ruh, nefsini bilip tanıdığında ondaki her şeyin iyi ve kötünün ötesindeki anlamını da anlamaya başlar. orası aynı zamanda rabbinin kuluyla iletişime geçtiği en özel ve mahrem alandır. bu yüzden hem çok tehlikeli hem de çok sonsuzdur. kişi bu alana sadece bir master'ın rehberliğinde girmelidir.

ruh, nefsin nevrotikliğinin en dibine kadar inip onu oradan getirmek, çıkarmak ve kurtarmak zorundadır ki asıl işini yapmış olsun, yapmaya başlasın. çünkü diğer hiçbir şey oraya giremez ve nefsi o en dar noktasından yakalayamaz.

ruh, nefsin bütün sığlığını bilmelidir ki ona uyarak dans edebilsin. bir mürid sığlığıyla mürşidini irşad eder. böylece şeyh uçmaz ama mürid onu uçurur, uçmak zorunda bırakır.

sonuçta ruh ne kadar geniş ve derin olursa olsun onun bütün genişlik ve derinliği nefsinin sığlık ve darlığı kadardır. bu da ruhun imtihanıdır.

insanın bir ruhu ve bir nefsi yok. yani ayrı ayrı yok.

ruhunun nefsi ve nefsinin ruhu var. ve her şey bu ikisi arasındaki diyalektikten doğuyor.

nefs, ruhunu darlık ve sığlığına davet ettiğinde ruh hemen icabet etmelidir.

peki ruh, nefsini derinlik ve genişliğine davet ettiğinde nefs ne yapmalıdır.