hakkında, iyi niyetle yazılmış, şöyle bir şey gördüm:
o sizin kızınız olabilirdi. biraz empati.
-
yaşım 40. erkenden evlenip çocuk sahibi olsaydım, rojin yaşında kızım olabilirdi. erken evlenmelik kız arkadaşım yoktu, kız arkadaşım varken evlenmelik durumum, evlendiğim durumdaysa çocuk yapma cesaretim. haliyle çocuğum yok. bu bilgi cepte dursun.
rojin, aynı toplumun bir ferdi, aynı devlet organının bir vatandaşı, aynı dertlerle dertlenen sınıfın bir mensubu, aynı çileleri farklı şekillerde olsa da çektiğimiz bir kardeşim. kardeşim demek çok garip geliyor, daha doğrusu evladım. insan yaşlanmayı yediremiyor kendine ama, rojin'e kardeşim desem kardeşimin tevellüdüne ayıp. bildiğin evladım.
eğer bu toplumun çocukları sizin için çocuklarınız değilse, boş verin. siz zaten toplumun parçası filan değil bir insan topluluğunun parçası olmaya zorunlu tutulmuş bir esirsinizdir. görevlerinizi yapar, sonra farklı bir alana geçersiniz. allah'ın amerika'sında, "çok bireysellik var, hiç toplum yok" denilen yerde, bir yerde bir çocuk kayboldu mu ahali sokaklara dökülüyor çocuğu bulmak için. allah'ın amerika'sındaki kadar bile toplum olamamış bir yapıdır bu. hani, zaten toplum özelliği belki cumhuriyet kurulalı (ve bittabi öncesinde) yoktu ya, şimdiki kadarı, aman allah'ım. yok.
yani mesela: eski otokratik oligarşik türkiye'de "hatay da yerel yönetimini bizden seçsin ki yatırım alsın, yaraları sarılsın" diyen biri olsa asker muhtıra verir, medya yerden yere vurur, toplum içinden ve dışından sayıp söverdi. çok şükür ki
allah'ın vasıflarını üstünde toplayan lider sayın
recep tayyip erdoğan han hazretleri ileri demokrasiyi getirdi de
türkiye yüzyılında, herkes haddini biliyor. bu kadar toplumuz. demokrasimiz ilerledi çok şükür ama toplum olma pahasına.
rojin'e bakınca, narin'e bakınca, özgecan'a bakınca, gülistan'a bakınca... "ya benim kızım olsaydı" ise aklınıza gelen, tebrikler, sizin
de sayenizde türkiye, insanından ağacına, suyundan havasına bir cennet. "bu kız benim de kızım" dediğimiz gün çoğunluk olarak, o zaman bir şeyler değişecek.
gelecek mi o gün?
rendelenmiş anası belirsizlere laf yetiştirmek yerine gerçek dertlere odaklanacak zekaya, ahlaka, bilgiye ve görgüye sahip kişi sayısı yüzde çift haneli bile değil. gelmeyecek. ne yazık ki.
tüm çocuklarımız da rahat uyusun. geride kalanların derdini bir başına allah değil tüm dinlerin tüm panteonları bir araya gelse çözemez. keşke çözülse...