hukuk ülkelerinde görülmesi zor bir mizansen.

okuduklarımızdan çıkardığımız.

market sahibi marketi yeni devralıyor;
marketten beslenen asalaklar var, yeni sahibinden de beslenmek istiyorlar,
adam kabul etmeyince adamı bıçaklıyorlar ve olay karakolluk oluyor, muhtemelen mahkemelik.

daha sonra "konuşacağız" diye yine kalabalık bir şekilde marketi ziyaret ettiklerinde market sahibi uzi ile karşılama yapıyor, haliyle bıçağı yediği için korkmuş.

adamın uzi'yi nereden bulduğu ayrı konu ama ruhsatsız silahı olmasa muhtemelen en iyi ihtimalle tekrar darp edilecek ya da daha kötüsü tekrar bıçaklanacakken bu kez saldırganlar tecavüze uğruyor.

türk yasalarına göre bir bakkalın silah rusatı alıp resmi taşıması "imkansız" değilse bile çok yakın.

şimdi hukuken devlet ilk olayda bıçaklama eylemini yapan grubu caydıramamış, tekrar saldırmalarından çok net anlaşılıyor. e bu market sahibi ne yapmalı.

a- haraç vermeli
b- marketi devretmeli (muhtemelen ilk sahibi bu sebeple devretti)
c- polise şikayette bulunmalı
d- kendini savunmalı

şimdi, haraç vermek ve marketi devretmek birer seçenek, ama adam hobi olarak yapmıyorsa marketçiliği "ekmek parası" söz konusu; dolayısıyla bu seçenekler sonuç olarak aç kalmaya gidebilir, bu yüzden kabul etmiyoruz.

ilk olayda polis'in müdahil olduğunu görüyoruz ama hukuk sistemi demek ki yeterince caydırıcı değil ki adamlar tekrar sopalarla gelmişler. bunu da eliyoruz.

geriye son seçenek olarak uzi kalıyor.

devlet bireysel savunma amaçlı silahlanma hakkını kendine tehdit olarak gördüğünden yasakladığı için bu adamcağız mecburen ruhsatsız silah almak zorunda kalıyor.

şimdi ruhsatsız silah piyasası nasıl işler bilmiyorum ama adamın ulaştığı ruhsatsız silah satıcısının showroom'u falan yoksa muhtemelen elinde ne varsa bu bakkal amca'ya sunuyor.

- bana silah lazım kemal.
- uzi var abi.
- ver oğlum..

gibi bir diyalogla eline geçmiştir o alet o adamın.
yoksa ne işi olur bakkalın uzi ile...

burada temel nokta kolluk kuvvetlerinin yeterli güvenlik sağlayamaması,
hukuk sisteminin zorbalığa karşı yeterince caydırıcı olamaması,
bireysel savunma hakkı elinden alınan sivillerin art niyetli ve silahlı, sopalı, bıçaklı kişiler karşısında yasal yollardan çıplak bırakılması sorunudur.

çok yol almamız gereken önemli bir konudur bu.

(bkz: bireysel silahlanma hakkı)
(bkz: kamusal güvenlik)
(bkz: kolluk kuvvetleri)
(bkz: adalet sistemi)
(bkz: polis)
(bkz: devlet)

klasik bir finali olan kavga. sonunda herkes uşağa dalıyor.
hangi uşak mı ?
tabi ki amunu siktiğimun uşağu

kimin kimi dövdüğü belli olmayan olay.
olayın en dumur yeri de sanırım insanlar birbirine girdikten sonra uzinin ortadan kaybolup baya bir süre sonra küçük veledin elinde uziyle gelip sakince olan biteni seyretmesi.
(bkz: amunu siktiğimun uşağu)

bunun geri kalmışlıkla bir alakası yok. birisi senin mekanına, evine, dükkanına demir sopalarla gelirse çekersin silahını. haneye tecavüz şaka değil. elinde sopayla adam dövmeye geliyorsan dayak yemeyi hatta ölmeyi göze almışsın demektir. dünyanın neresine giderseniz gidin durum budur. insanlıktan anlamayana insan gibi davranılmaz. tabi bakkalın uziyi nereden bulduğu tartışılır ama dükkanını ve hayatını korumak en temel hakkıdır ve ona göre davranmıştır.

rusya daki o fantastik çizgi kahramanlardan daha fantastik bir kavga. çok garip bir ülkeyiz.

bakkal neresinden uzi benzeri bir silah çıkarttı?
çocuk kimden yana?
en son yerde yatan adam bakkal sahibi miydi?
içeriye her giren yerdekinin yüzünü görmeden neden tekme atma isteği duyuyordu?
çalan telefona neden kimse cevap vermiyor?
kavgada bir adamın üzerine neden oturulur?
siyonizm bu işin neresinde

kafamda deli deli sorular...

son olarak bir eskişehir'deki tekel bayisinde çıkan savaş değil.

gelenin gidenin dövdüğü adamın videonun başındakilerden hangisi olduğunu merak ettiğim olay.
o sohbet edeceğiz diyen bej rengi pantolonlu ne oldu bu arada?
"ben buralı değilim, çıkabilir miyim?" diyen adam çıktı mı?

edit: e o ölümcük dayağı yiyen adam "ben buralı değilim" diyenmiş ya, inanmıştım ben ona halbuki. "iyi insan, yazık olayın ortasına düştü" demiştim. valla utandım kendimden, iyi gelmişim bu yaşa kadar kazasız belasız. beyaz bereli, bej rengi takımlı olan da biraz dayak yiyip tüymüş.
aydınlanmamı sağlayan mavi golge, aklima nick gelmedi, el cordobeslerin sonuncusu'na teşekkürler. bana kalsa "ne oldu o adam poşetini alabildi mi?" diye üzülür dururdum.

hepsi o kadar delikanlı ki o ufacık bebeyi kolundan tutup uzaklaştırmıyorlar.

bazen bir filmin ortasına denk gelirsin. bakarsın filmde iki taraf birbiri ile mücadele ediyor. epey zaman daha bakarsın bakarsın, konudan bi halt anlamazsın. sonra filmi başından beri izleyenlere sorarsın: 'olm bunların hangisi iyi taraf lan?' diye. ben bu videoda da o moda girdim. kim kime dum duma bir durum olmuş. kısaca bi halt anlamadım.

çalan telefonun açılmamasıyla sergio leone'ye selam çakan uzili bir marketçi içerir.

(bkz: once upon a time in america)

kavgadan önce ekran koruyucuyu duzelten dayı gibi detayları da vardır.