1997'de ankara'da vefat eden pek bir degerli öykücü. vefatina yakin zamanlarda, hastanede geçen çile dolu günlerini anlattığı yazılar okunmaya degerdir.

"05.02.1956'da balikesir'in dursunbey ilçesine bagli karyagmaz köyünde dogdu. 1977'de girdigi ankara siyasal bilgiler fakültesi'nden 1981 yilinda mezun oldu. 1983'te maliye bakanligi teftis kurulu'nda müfettis yardimcisi olarak ise basladi. 1988'de fransizca mütercimi olarak devlet planlama teskilati'na girdi. egitim-arastirma göreviyle bir süre brüksel'de bulundu (1989-1990). 1995 temmuz'unda sagligi bozulan ramazan dikmen, 1996 mart'inda teshis edilebilen karaciger kanserinden kurtulamayarak 10 nisan 1997 tarihinde ankara'da vefat etti. ilk hikayesi 1974 yilinda aksam gazetesinde çikti. diger hikaye, deneme, degini ve elestirileri aylik dergi, mavera, yönelisler ve bir grup arkadasiyla birlikte çikardigi kayitlar (1990-1995) dergilerinde yayimlandi. ilk hikaye kitabi 1996 yilinda kiyiya vuranlar iz yayinlari'ndan çikti. afife ablanin incileri adli ikinci hikaye kitabi ise hece dergisi yayinlarinca kitaplastirildi."

(bkz: http://yenisafak.com.tr/…/2000/nisan/13/akekec.html)

hakkında bir soruşturma yapılmış:
http://dunyabizim.com/news_detail.php?id=6154

(bkz: http://www.karar.com/…izim-ankaradaki-okulumuz-3831)

türk öykücülüğünde pek bilinmese de önemli bir yere sahip. alaeddin özdenören, ramazan dikmen’in öyküleri için şöyle söyler: “öykülerinde sessiz suyun yere damlayışı, bir çiçeğin kokusu, içten söylenmiş bir söz, sanki bu dünyaya ait değilmiş izlenimi veren anıların birdenbire canlanması ve sonra kayboluşları. öyküleri açık seçik bir ruh hâlinin verimleri.”

muhayyer isimli güzelim öykü kitabının vefat etmiş yazarı. susan adamın hikayesi'nden;

"radyoda gürül gürül bir koro: candan bir dostla derin sohbetlere dalmaya, ya da yıllardır özlemi çekilen, uzaklardaki bir ruhdaşa sayfalar dolusu yazmaya çağıran o eski şarkılar... içinde birilerine yakın olmaktan, birilerini canı kadar yakınında bulmaktan, birilerini insanların bildiğinden apayrı sevmekten, yüreğinde kımıldayıp duran ne varsa lirik dizelere dökmekten yana açlığa benzer duygular uyanıyor. epeydir kendini sessiz adam olmaya zorluyor olsa da, bu duygular, dostluk üstüne, yakınlık üstüne hanidir kafa yorduğu ama içinden çıkamadığı düşüncelerle birleşince, bir dostuyla söyleşme isteği baskın çıkıyor."

adına ramazan dikmen öykü yarışması düzenleniyor.

balıkesir, dursunbey 1956 doğumlu, ankara siyasal bilgiler fakültesi mezunu, devlet planlama teşkilatında görev almış ve 1997 yılında vefat etmiş önemli bir yazar. (öykücü)

öykücülüğün düğüm noktası gibi hatta dil işçiliği, üslubu ve zarafeti ile zarifoğlu'nun devamı gibi olduğu söylenir.

“ve anlıyorum ki bir dosta özlem duymak, bir dost özlemine bahçıvan olmak, böylesine güzelmiş demek...”

şöyle diyor kıyıya vuranlar'da: "bana sorarsan anlaşmak, her şeyden önce kelimelere mecbur olmamaktır. konuşmayı aşmaktır."

ve tabii ki erken gidenlerden. yüreği bu inceliği kaldıramayanlardan.

tükenerek çoğalmak diyor ramazan bey. tükenerek çoğalmak..