bir çocuğun nasıl yetiştirilmemesi gerektiğinin kanıtı olan çocuk.
kanım dondu şu görüntüleri izlerken.
çocuğun gözlerindeki, tavırlarındaki, hareketlerindeki kadın ve insan düşmanlığını, nefretini, baskın ruhunu şimdiden görmek mümkün. bununla birlikte dayak yiyen kızın da sanki bir insanın dayak yerken nasıl davranacağını biliyor olması ve sanki bu sahne daha önce de tekrarlanmış gibi hareket ederek kendini korumaya alması daha acı verici.
çevredeki tiplerin çocuğun şu tavırlarını gülerek izlemesi, müdahale etmemesi de korkunç.
bu ülkenin geri kalmışlığına, gelmekte olan nesillere ve geleceğimize acıdım.
birkaç ay önce italya'daki "hadi kız arkadaşlarına vur" sorusu karşısında afallayarak, "kızlara vurulmaz, kızlar çiçektir" diyen şu çocuklara gıpta ile bakıyorduk.
(bkz: kadına vurması istenen 7-11 yaş arası çocuklar)
medeniyet ve geri kalmışlığın farkı ne kadar da bariz.