biraz büyüyüp de bisiklete burun kıvıran biz gençlerin günün modasına uyarak aldıkları patenleriyle yaptıkları kazalardır. örneğin:
yaş 11, bilemedin 12. ben dünyanın güya en iyi patencisiyim. uçarım, kaçarım, atlarım, zıplarım, beni kimse tutamaz yaşları yani. arkadaşlarla toplanmışız, dik bir yokuştan aşağı kendimizi bırakıyoruz, sonra da yolda birbirimize tutunup yokuşu tamamlıyoruz. ne atraksiyon be! ama kazın ayağı öyle olmuyor, ben kaymaya başlıyorum, birden diyorum ki "lan ben bunu tek başıma da yaparım". nah yaparsın, hızımı alamıyorum, park etmiş bir arabanın altına giriyorum, yüzümü gözümü dağıtıyorum. bir de evde annemden de bi temiz sopa yiyip götümün üstüne oturuyorum.