aylık 7000 tl fatura harici ödemem var. şanslıyım kira vermiyorum ama bu borç kirada oturmamama rağmen çıktı. param olsaydı bu 7000 tl ile farklı şeyler yapardım. en basiti yakın zamanda işsiz kaldım. işsizlik maaşı hakkım var fakat bu borç nedeniyle işsizlik maaşım yetmeyecek. 2 ay içinde apar topar iş buldum. borcum olmasaydı en azından kışın ayazında evde takılır, baharda iş arardım. acele etmek zorunda kalmazdım. inşallah iyi bir yerdir, yarın başlıyoruz bakalım, ya nasip.
derin temizlik yapmaktan nefret ediyorum. daha fazla param olsaydı haftada 1 evimi temizletirdim. akşam eve geç geleceğim, yemek problemi olacak. en azından bir komşumla anlaşır, ondan bana ev yemeği yapmasını isterdim. bunu yapan insanlar var, süper fikir bence. 10 yıllık elektrikli süpürgem var, her kullanım işkence gibi. doğru düzgün bir süpürge alırdım.
ehliyet ve araba alırdım. önceden benim param olmadığı için, şimdi de borçlarım yüzünden ehliyet alamıyorum. zoruma gidiyor 37 yaşında hâlâ araba kullanamıyor olmak. konforu kısmına hiç girmeyeyim.
tamamlayıcı sağlık sigortam yok. özel hastanede muayene masraflı. bir rahatsızlığım olsa haftaiçi izin almam gerekecek. biri muayene diğeri sonuç gösterme için kısa süreli olmak üzere.
bu saydıklarım çok basit şeyler, öyle görgüsüzce şeyler değil. yoklukları da ciddi konfor eksikliği ve bundan kaynaklı huzursuzluk yaratıyor. bütün bunlarla aramdaki tek engel de para. haftasonu bir günümü temizliğe ayırmak zorundayım en basiti. her sabah min. 30 dk erken kalkıp evden çıkmam gerekiyor ki vaktinde işe varabileyim. eve dönüşümse 45 dk daha geç. çünkü metrodan indikten sonra ringe binmek zorundayım, o da yakalayabilirsem. normal koşullarda boşluğa bakarak bile iyi hissedebilen bir insanken paradan kaynaklı insani koşullarımın yetersizliği beni sürekli bir şeylere yetişme kaygısı taşıyan ve bir şey yapmasa bile bunun yorgunluğunu yaşayan bir insan haline getiriyor. al sana huzursuzluk.
kaygılı insan yaşamdan keyif alamamaya başlar malesef. paranın huzuru getireceği garanti değilse bile parasızlığın huzuru alıp götürdüğü garanti. insanlara ellerindekilerle mutlu olmadıkları yönünde sallarken işe bir de bu yanından bakın.
paranın huzur getirip getirmeyecegi kesin değildir ama parasizligin huzuru götüreceği kesindir.
parasızlık da huzur getirmiyor.
huzursuz olacaksak paralı huzursuz olsak olmaz mı ?
başlığı açanın “bende para var ama huzurlu değilim” diyerek aklı sıra kendini pazarlaması durumu. sanki parasızlık huzur getirebilirmiş gibi bi haller, havalar.
bu dünyada huzur getirecek maddi birşey varsa oda paradır, satın alınabilir iş gücüdür.
boş yapmayın.
yanlış bir önermedir. en azından devlet hastanesinden 1 ay önceden randevu almaya çalışacağıma giderim parasıyla özel hastanede paşalar gibi tedavimi olurum. huzursuz olacaksam paralı huzursuz olayım açlık ve sefalet de eklenmesin.
huzursuz bir tipsen para huzur değil ancak konfor getirir. konforlu yaşayan, huzursuz bir tip olursun.
iç hesaplaşmanı doğru yapan bir insan evladıysan para sana hayatta yapmak istediğin şeyleri yapma olasılığını sağlar. huzurlu ve dolu dolu yaşayan bir insan olursun.
iki nolu insan tipi çok az olduğu için etraf paralı ama mutsuz insanla kaynıyor.
benim yan taraftaki komşu ufak bahçesinde tavuk yetiştiriyor.
bazen buruşmuş, miadını doldurmuş sebzeleri tavukların bahçesine fırlatırım. tavuklar deli gibi seğirterek sebzeleri kapışırlar. ben şimdiye dek bir tavuğun başını kaldırıp, "bu yiyecekleri bize kim atıyor?" diye baktığını hiç görmedim. tavukların bu hali çok komiğime gider. oysa kuş beyinli olmasalardı ve başlarını azıcık kaldırsalardı, onlara yiyecek atanla göz göze geleceklerdi.
insan dahi kuş beyinli ise, yani altbeyni(memeli ve sürüngen beyni) düşük titreşim frekansında ise tıpkı o tavuklar gibi gafil davranır. kendisine her daim rızık yağdıran hakka başını kaldırıp bakmayı bilemez; onunla göz göze gelemez.
"ben bu noktaya tırnaklarımla kazıyarak geldim" diyen ve elde ettiklerini sırf kendinden bilen insanın dahi bilinç olarak tavuktan farkı yoktur. o tavuk benim attığım yiyecekleri koşarak kaptı ve o yiyeceği elde etmeyi bir nevi sırf kendi becerisi ve gayretinin sonucu olarak gördü. teşekkür etmeyi geçtik, beni yani velinimetini görmedi bile.
altbeyninin titreşim frekansı yüksek olan kişi ise, hangi vesile ile olursa olsun, nimete kavuştuğunda hemen başını kaldırır ve kendisine nimeti vereni yani hakkı görür ve en önemlisi ona teşekkür eder. böylece küfran-ı nimet etmediği için asil bir varlığa dönüşmüş olur. hak ondan razı olduğu anda ikinci bir nimete erer: huzur...
niçin?...
bir çocuğa hediye verip onu çok mutlu ettiğinizdeki halinizi göz önüne getirin. o anda siz de onun mutluluğundan hisse alıyorsunuz değil mi?
işte hakkın bizden razı olması da böyledir. biz o'nu memnun edersek, hak da bize onlarca yüzlerce kat misliyle mukabele eder. bizi sevindirir, mutlu eder, gönlümüze tam huzur halini verir; hiç gitmeyen, hiç bitmeyen...(zat mertebesine çıkmadan, sırf esma mertebesi itibariyle düşünecek olursak, durum şöyle olur: sen evrene şükran hisleri üretip gönderirsen, bumerang yasası gereğince evren de o enerjiyi kat kat güçlendirip sana iade eder).
kısacası nimetler değil ama nimetleri ihsan edeni bilmek, görmek, o'na teşekkür etmek insanda huzur duygusuna yol açar.
kendinizi toplumdan izole edip dağda yaşamadığınız sürece türkiye'de huzurlu yaşayamazsınız.
cumhurbaşkanından tutun, ülkenin herhangi bir şehrindeki sıradan vatandaşına kadar hiç kimsenin türkiye'de huzuru yok. çünkü huzur sadece sizin koşullarınıza bağlı değildir, aynı zamanda toplumla aranızdaki ilişkiye göre şekillenir.
paranızın olması sizi parası olmayan milyonlarca insandan izole etmez, iktidarda olmanız sizi devirmek isteyen rakiplerinizden izole etmez. iktidarı kaybetme korkusu demek huzursuzluk demektir. çünkü kaynaklar kıttır ve iktidarı kaybetmemek için çok şey göze alınır. kaynaklar bollaştıkça iktidarı kaybetmenin toplumsal maliyeti düşer.
iktidar dışındaki para ilişkisi de bireye huzur getirmez. milyonlarca fakir insanın yaşadığı ülkelerde asayiş sorunları bitmez. güven ihtiyacı bitmez ve korku hep aktif kalır. huzuru parayla satın alamazsınız, huzur ancak toplumsal ilerleme ile sağlanabilir.
paran yoksa tam bir huzursuzluk vardır.
paran varsa huzurunu kendin bozuyorsundur