harry potter oku sen en iyisi
benim adım kırmızı, elimde sürünen tek kitap oldu. tarihi polisiye bir kitap olarak değerlendirecek olursam; kesinlikle sonuca yaklaştığımı hissetmedim. lakaplar, hikaye içindeki hikayeler karıştıkça karışıyor. kitabın en sevdiğim yanı şekürenin düşüncelerini aktarımı ve katilin ölüm anında hissettiklerini öyle güzel anlatmış ki nefesim sıkıştı.
iyi edebiyat okurunu şaşırtmalı ve yer yer zorlamalı. yüksek edebiyat bilgi edinmek ya da zaman geçirmek için okunmaz, hele eğlenmek için hiç. ha siz okurken yeni şeyler öğrenebilir ya da eğlenebilirsiniz ama bu yegâne amacınız olmamalı.
bu adam dickens ya da hemingway olma iddiasında değil onu eco ile rushdie ya da ne bileyim auster ile kıyaslamak gerek. onlara da zor okunur diyorsanız belki de popüler edebiyatı tercih etmelisiniz.
karakterler arasındaki diyaloglar kötü dublajlı bir film izliyorum hissi veriyor. kar romanında geçen karslı, imam hatip mezunu ve aynı zamanda bilim kurgu romanı yazmaya meraklı gencin ontolojik kaygılar üzerine karşısındaki ile girdiği diyaloglar o kadar yersiz ve gerçeklikten uzak geldi ki, the story of god with morgan freeman'ı sabahat akkiraz sunsa yadırgayamayacak raddeye gelirsiniz. ancak herhangi bir ihsan oktay anar romanında böyle filtresiz dertlere gark olmazsınız. uzun ihsan efendiyi anlayıp onunla beraber üzülebilir onun yerine sevinebilirsiniz.
ana düşünce neydi acaba yoksa olay örgüsünü mü anlayamadım diyerek 150 sayfayı devirdiğim birkaç romanı oldu. aslında ortada büyük bir olay yok, bir süre sonra hint dizisi tadında bir senaryonun içinde olduğumu farkettim. olaylar akmıyor, sana ipucunu veriyor ve sen tahmin ediyorsun, kehanetin gerçekleşmesini beklerken 70 sayfa daha ilerliyorsun… saat 5 olunca redingotunu giyip vilayet binasındaki işinden eve giden rus roman karakterleri orhan pamuk karakterli yanında biri sarışın diğeri zenci gay isveç vatandaşı çift gibi renkli kalır…
ama sözüm var kendime , seni tekrar okuyacağım, sırf yanıldım diyebilmek için.