umarım hiçlik vardır. bu dünyada günyüzü göremedik bari öldükten sonra kafa dinleyelim.
(bkz:
oksimoron)
hiçlik ne ki? insanlığın sınırlı bilinci ile hiçlik tanımı yapabilecek kudrette değil, bunu tahayyül etmeye de muktedir değil. bir düşünün, nedir hiçlik?
yaşam, sınırlı hareket kabiliyetiyle donatılmış bir robot ile (beden); buna zerk edilmiş bilincimizin deneyimlediği geçici bir deneyim.
o halde "var" tanımını yapmak da zor. var zannettiğimiz her şey, aslında bu bedenin algılarına özel var gibi görünen sanrılar. tıpkı rüyadayken yaşadıklarımız gibi. o an her şey gerçektir, uyanınca ise hiçbirinin var olmadığını görürüz. ölüm de buna benzer bir uyanış olabilir. “hiçlik” dediğimiz şey, bilincin "bu deneyim alanından" çekilmesidir.
yani bana göre, asıl başlangıç, bu sınırlı beden içerisinde yaşanan katı madde alemindeki deneyim sahası bittikten sonra yaşanacak.
bunca kötülüğün, aymazlığın ölümle birlikte eşitleneceği bir düzene inanmıyorum.
belki de inanmak istemiyorum.
olabilir, bu böyledir.
doğmadan öncesi neyse öldükten sonrasıda o , ama biraz farklı durum olacaktır