fonksiyonel harmoni'de cok seslilik melodiyi belirgin kilmak icin vardir. "daha dun annemizin" de "ne" hecesindeki nota mesela, temel akorun seslerden biri degildir o yuzden o nota geldiginde degisik bir akor eslik eder melodiye. ton degisimleri (modulasyon) de belli bir merkezin etrafinda (tonik akor), standart sekillerde gerceklesir. (mesela dominant-tonik gecisi, circle of fifths, birer birer asagi inmece vs.)
halbuki fonksiyonel olmayan harmoni'de akorlarin islevi tamamen baska: melodinin altindaki harmoninin yapisi, saglanmak istenen renge gore (ing. timbre) veya o anda var olan spesifik ritme gore sekilleniyor. dahasi belli bir merkezimiz varmis da oradan uzaklasiyoruz sonra tekrar yaklasiyoruz benzeri bir his olmuyor.
mesela ben "ben kulaga gicik gelen bir akor bulayim onunla alttan ritm saglayayim habire" dersem, veya "melodi calarken su akar gibi sesler ciksin incelerden" dersem, o zaman fonksiyonel olmayan harmonilerin insani olmusum, egri nedir dogru nedir diye dusunmeyi sevmeyen akli vicdani hur bir kisi olmusum demektir. empresyonistlerle (izlenimci), cazcilarla benzer ozellikler sergiliyorum demektir.
ornegin (bkz: chick corea), nami diger "piyanoyu davul gibi calan insan".
veya (bkz: debussy), "orkestrayi deniz gibi kabartan insan".