yaklasik 14 yildir bipolar bozukluk tedavisi goruyordum. bi kere psikiyatrist degistirdim. bu gittigim doktorlar 50 dakikalik seanslarda hem temel psikoterapi teknikleri uyguluyorlardi hem de ilac yaziyorlardi. ancak ikisi de bana bir uzman psikologa gitmekten hic bahsetmemisti. hastaligim omur boyu kontrol gerektiriyor. yani remisyonda olsaniz bile doktor ziyareti icin arayi cok acmamak gerekiyor. akut donemlerde ayda 2-3 gorusme ve ilac duzenlemesi yapmak gerekebiliyor.

sonra kendimi kotu hissettigim, hicbir zaman tam olarak iyilesemeyecegimi dusundugum bir donemde, o enerjiyi icimde nasil buldum bilmiyorum ama, niye bi psikologa gitmiyorum diye dusundum. aklimin ucunda olan biseydi ama hic arastirmamistim. oturdugum yere yakin kim var diye baktigimda bu psikologu buldum. aslinda aratirken akil hastanesi bakirkoyde olduguna gore civarinda bu isi yapan uzmanlar bulurum diye tahmin etmistim. gerci benim gittigim psikiyatristler alakasiz olarak eski oturdugum bolgede yani sislideydi.

ıki doktoruma da bu konuyu soyledim. eskisi psikolog sana yardimci olamaz dedi. su an gittigim doktor olur dedi ama ben dillendirmesem hic bi zaman gidemeyecektim.

nergis hanimla gorusmelere bu sekilde basladim. kendisi person-centered therapy uygulayacagini soyledi. o da benim gibi zamaninda ingiltere'de okudugu ve yasadigi icin benim icin ekstra bi uyum oldu. anlatamam yani bana inanilmaz iyi geldi bu seanslar. etmeyecek olsamda kafasindan intihar dusuncesi gecen ben simdi gayet yasamin icinde biriyim. yataktan cikmak zor geliyordu, simdi gunumu dolu dolu yasiyorum.

tabi bu iyilesme sadece birkac unsurdan olusmadi. evet, daha onceleri de oldugu gibi doktorumun sozunden cikmadim. o da cok basarili bir doktor. ılaclarimi duzenli kullanmaya, uykuma dikkat etmeye devam ettim. alkolu iyice azalttim. belki benim tam olarak farkında olmadığım olumlu gelişmeler de etkili oldu. tum bunlar rahatsizligimin bir daha tekrarlamayacagini da garanti etmiyor ama nergis hanim hayatimdaki cok onemli bir boslugu doldurdu. kendisinin soyledigi; psikiyatrik tedavi ve psikoterapi iki ayri yol. ıkisi de beni farkli sekilde tedavi ediyor.

yani nergis hanim olmasa bile bipolar ya da herhangi baska bir akil sagligi problemi olan herkesi ayni zamanda bir psikologu gormeye de davet ediyorum. bu benim hayatimda yaptigim en akillica seydi.

kendisinin web sitesi: http://www.nergishamilton.com/

herkese saglikli bir omur diliyorum.

not: kendisi benden boyle bir talepte bulunmadi ve bu isten hic bir cikarim yok. sadece icimden geldigi icin yazdim.

edit: bu uyguladigi terapi yonetimini iyi anlatan bi site buldum. https://lunarpsikoterapi.com/…api-teorisi-2040.html

f1 pilot ismi gibi. bu arada soylemeden gecemeyecegim.

nergis, sen misin?

(bkz: devamını okumayayım)

sakın kaçın kurtarın kendinizi. çocuğunuzu götürüyorsanız onunla iletişime geçmesini engelleyin.

biz zor kurtardık. yarattığı yıkıcı etkilerden psikiyatriste gidip ilaç kullanarak kurtulabildik.

onunla görüşmeye başladıktan sonra, öncesinde hiç yokken hastamız panik atak krizleri geçirmeye başladı. durmadan kendini dinliyor, ellerim uyuşuyor titriyor, kalbim sıkışıyor diyerek ağlama krizlerine giriyordu.

çocuğunuzu götürüyorsanız, bir daha çocuğunuzla düzgün iletişim kurmanız çok zor. çünkü özellikle anneye düşman ediyor. çocuğunuz ile her konuşmanız suçlayıcı tartışmalara dönüşüyor, bir anda kendinizi savunma durumunda buluyorsunuz.

çocuğun geçmişinde, yaşam akışında gayet doğal olan şeyleri travmatik gösteriyor ve ikna ediyor. çocuk da tarikat lideri gibi taparcasına inanıyor.

arkadaşlarıyla da arası bozuluyor.

yakınında iletişime ve paylaşıma girebileceği kimse bırakmıyor. hepsine düşmanca yaklaşıyor. bu durumda çocuk, sevilmediğini istenmediğini düşünüp onunla görüşmek için daha istekli hale geliyor. o yüzden de seans aralarını sık tutuyor. kazan kazan.

biz nasıl kurtulduk:

etrafında bir duvar vardı bir türlü iletişim kuramıyorduk, normal konuşma sırasında bile panik atak geçirebiliyordu. hep kendini hasta hissediyor, internetten sağlık sorunları hakkında okuyordu.

( bu konuda zaten biraz takıntılıydı ama kadın bunu farkettiği için, ona bazı olmayacak rahatsızlıklar hakkında, şurana baktırıyor musun, sen bu testi yaptırıyor musun, vb gibi manipülasyonlar yaptığı için daha da ciddileşmişti.)

rahatsız olmadığına inanması için kan testleri, doktor muayeneleri yaptırdık her şey normal çıktı. bunlara bile kuşkuyla yaklaşıyordu.

bu arada iletişim kurmaya çalışıyorduk ama sıklıkla geri tepiyordu. uzun uzun konuşarak iletişim çabalarımız devam etti, kadının manipülasyonları hakkında ipuçları elde ettik ve bunu kendisinin de görmesini sağladık.

psikiyatriste gitmeyi reddediyordu çünkü kadın senin ihtiyacın yok demiş.
uzun çabalardan sonra, ben bir kere daha tavsiye edeceği biri var mi diye sorayım kısmında ikna oldu.

biz onun tavsiyesine güvenmediğimiz için, çocuğumuza psikiyatrist alternatifleri sunduk. biz birini söylesek çocuğumuz kabul etmezdi seçimi o yüzden ona bıraktık.

psikiyatrist anksiyete tanısı koydu, ilaç tedavisine başladı. bir ay henüz dolmamasına rağmen çok şükür çocuğumuz normale dönmeye başladı. arkadaşları ile de bizimle de iletişimi düzeldi.
hep mutsuz ağlamaklı olan çocuk hayattan keyif almaya başladı.

kadınla bağını koparmakta zorlandığı için uzun bir mesajla geçici bir süre ara vereceğini derslerine odaklanacağını yazdı. kadının cevabı, “sen iyi değilsin, sağlıklı düşünemiyorsun seninle bir seans daha yapıp konuşmamız lazım” oldu.

çok zorlu bir dönemden geçtik, çok şükür kurtardık çocuğumuzu.

bize tavsiye eden kişiyle sonrasında görüştüm. kardeşi gidiyormuş. aynen o da aileye özellikle anneye düşman olmuş. her konuda alakasız da olsa bir şekilde ilişkilendirip anneyi suçluyormuş, ki annesini tanıyorum melek gibi bir kadın. aynı şehirde olmasına rağmen ailesini aylarca arayıp sormuyormuş.

nergis hanım senin de çocukların varmış umarım aynı sorunu sen de çocuklarınla yaşarsın. biz zor da olsa başardık dilerim sen iletişim kurmayı da başaramazsın. bunu bir kenara yaz ve bekle.