---
spoiler ---
yedi yıllık ilişkim iki günde bitti. önce nereden çıktığı belli olmayan basma kalıp bir “düşünmem lazım” muhabbeti. ertesi gün daha pislik, büyük bir klişe “ben ayrılmak istiyorum”. üç ay sonra da haberi geldi: evleniyormuş. “adam aşırı zenginmiş” diye laf çıktı bir de. bu ne lan? yeşilçam filmi gibi. beni bir mercedes'e mi sattı? bir hafta sonra yeni bir haber geldi. bu sefer daha enteresan bir gelişme... düğünlerine rufus wainwright'ı getiriyorlarmış. çıkıp şarkı söyleyecekmiş. “oha lan, herif gerçekten zenginmiş” oldu ilk tepkim. arkadaşlarım bozulmayıp dalga geçmeme sevindiler. nasıl arkadaş lan bunlar? rol yapıyorum işte. içim parçalanıyor. kalbim duracak neredeyse. iş ciddiydi masaya kapanıp ağlamamak için alay etmeye devam ettim. “rufus'a da bak sen. aç köpek seni. kanada'dan kalkıp istanbul düğününe çalmaya mı gelinirmiş?” gelinle damadın ayaklarını da yıkayaydın bari. eve dönerken öyle bir hüzün çöktü ki ne bu çöken tam olarak hüzündü ne de bu hissin içimdeki hareketi çökmeye benziyordu. hayatta en sevdiği müzisyen rufus wainwright'dı. takıntılı bir ilgisi vardı bu adamın şarkılarına ve sesine karşı. beni de o tanıştırmıştı kendisiyle. ilk başta çok ağlak gelmişti ama ne yalan söyleyeyim benim de kanıma girdi yavaş yavaş. ankaralı bir metalciden istanbul'da yaşayan rufus wainwright dinleyen sofistike bir sevgiliye terfi ettim bir anda. biradan çok şarap içer oldum. sabahları uyanır uyanmaz çay yerine kahve... okuduğum gazeteyi bile değiştirdim. ankara'yı bırakıp yanına taşındım. iş yok güç yok. her gee sabahlara kadar rufus'un dokunaklı şarkılarını dinleyerek öpüştük, seviştik, hayaller kurduk. şimdi rufus'un canlı performansı eşliğinde evleniyor. biz bant kaydı eşliğinde çelişkili hayaller kurarken. bu ne absürd mağlubiyet? romantizmin hakkı böyle verilir işte. “abi adam aşırı zenginmiş”. zengin de laf mı? onun paraya pula olan düşkünlüğünü hep hissederdim aslında. şimdi aklıma bir örnek gelmiyor. hissederdim ama görmezden gelirdim. evladının sakatlığını gözü görmeyen bir ana gibi. rufus'u kızın ayağına getirmiş herif. ben anca bilgisayarınip'sini değiştirip albümleri kaçak yoldan indirme tüyoları verirken. tutmuş getirmiş adamı. düğününde söyleyecek. oku rufus! bir daha söyle. hadi bir de türkçe patlat: “kimler geldi kimler geçti” gelsin. yaralı bir hayvan gibi yürüdüm eve. neresinden vuruldugunu anlamayan ama öleceğini hisseden köpek gibi... kendisini ısıran köpeğe dönüp bakamayan, omuriliği ikiye ayrılmış kedi gibi... durulmaz artık bu şehirde. elimi müthiş bir hırsla cebime attım. bittin sen rufus! aldatan sevgilisinin numarasını telefonundan silen şımarık bir kız gibi tek tek sildim telefonumdaki rufus wainwright albümlerini. ankara'ya dönüş yolunda, yol boyunca slayer dinledim.
---
spoiler ---
(bkz:
11 nisan 2014 rufus wainwright istanbul konseri)