başkalarını sıklıkla nankörlükle itham eden insanlar var. oysa çuvaldızı başkasına batırmadan iğneyi kendimize denesek nankörlük diye nitelendirilen davranışın hepimizin köklerinde varolduğunu anlayacağız.
çünkü insanları kendilerine yapılan fedakarlıkların kıymetini bilememekle suçlamak özeleştiri yapamamaktan kaynaklanır. fedakarlık, aslen karşılıksız yapılır. gerçek fedakar çetele tutmaz. siz bir insan için ''saçımı süpürge ettim ama bak o değerimi bilmedi'' diyorsanız bilin ki aslen onun için tüm yaptıklarınızı en başından bir karşılık ve beklenti içinde yapmışsınız demektir!

aslen burada gerçek bir fedakarlıktan değil fedakarlık kisvesi altında bir içten pazarlıklı davranıştan sözediyorum. bunun benim için temel kıstası ise karşılık bulunmadığında ortaya çıkan öfke ve kin duygusu. ve bu duygunun dışa vurumu. oysa beklentisiz yapılan davranış böyle bir tepki ile karşılanmaz. bunun iki sebebi vardır: birincisi bilinçli insan oncelikle kendisini aşan daha sonra fedakarlık olarak nitelemek zorunda kalacağı yükün altına girmez. ikincisi özverili davrandiğı insanoğlunun kendi menfaatleri ile davranacağını ve yeri gelse bile karşılık görmeyebileceğini bilerek davranır.