gibisi fazla olan bir gerçek. adımınızı sokağa attığınız andan itibaren sigara dumanına boğuluyorsunuz. yolda, kaldırımda, kapı önünde, yürürken, kafede, lokantada, yasaklı alanlarda, otobüs duraklarında… her yerde herkes sigaraya sarılmış durumda. en kötüsü de, içmeyenler olarak bizler bu durumdan etkileniyoruz. şaşırtıcı mı? kesinlikle değil. kaldırımda motorsiklet sürenler neyse, yolda yürürken ya da dururken sigara içenler de benim için aynı.
bu ülkede tek bir şeyle büyük bir değişim yaratacak olsam, sigaranın satışını tamamen yasaklardım. yanına da profesyonel futbol müsabakalarını eklerdim. mis gibi.
gibisi fazla, keşler zaten. bağımlılıkları tavan yapmış.
edit : bazı tanıdıklarım var, arada sigara içmeye ara verip nefes alıyorlar. günde 3-4 paket içenler var. bunun keşlikten farkı ne.
ayrıca lütfen otobüs duraklarında, otobüse binerken, kalabalık alanlarda yürürken, üst ve alt geçitlerde, metro-metrobüs duraklarında, kafelerin kapalı alanlarında sigara içmekten vazgeçin. mide bulandırıcı oluyorsunuz.
türkiyedeki sigara içen insan oranındaki anormalliğin, direkt ülke dinamikleriyle alakası var.
sigara, realiteden anlık bir kaçış olarak görülüyor. küçük bir haylazlık gibi. gündelik yaşamından mutlu olamayan insanlar oluşturuyor bu toplumun ezici çoğunluğunu. bu insanların gün içerisindeki belki de tek kaçışları, kendilerini rahat hissettikleri zaman sigara içtikleri an oluyor. dolayısıyla buldukları her fırsatta, mekan farketmeden sigara yakmak istiyorlar. üzerine de kimyasal bağımlılık eklenince ömür boyu tiryaki oluyorlar. yazık.
çok kızardım böyle düşünenlere “abartıyorlar” derdim.
günde üç paket sigara içiyordum 35 gündür içmiyorum bıraktım, öyle düşünen herkesi anladım gerçekten. içmeyene zulm oluyormuş sigara maalesef.
insanlar parasızlıktan kaçak tütün içiyorlar inanılmaz öksürüyorlar kötü kokuyorlar uzaklaşıyorum hemen ortamdan, rahatsızlık derecesi çok fazla gerçekten.
: lütfen içmeyin inanın çok kötü bir şey. bırakınca göreceksiniz “ayrıcalıklı insansınız “ müthiş bir duygu, harika bir haz.
italyada bir deyim vardır (bkz:
fumare come un turco) türk gibi sigara içiyorsun derler, ayı gibi içiyorsun, çok içiyorsun anlamında.
içen içer, içmeyen içmez.
sen de sigara içiyorsan içenlere katılırsın, içmiyorsan uzak durursun.
başkalarının hayatına karışmak bu değil de ne?
yargılamak en kolay şey.
hele hele "keş gibi" demek en kolay.
kamuya açık alanda yapılan şey kişinin "kendi alanı" değildir. o zaman adamın biri gelir sokağın ortasında lastik yakar, kardeş biz bunun kanserojen dumanını solumak zorunda mıyız diyenlere de "başkalarının hayatına karışmak bu değil de ne?" der. mantıklı mı?
kişinin sigara içmeyi seçebileceği özel alanı evidir. sokak değil.
vergisi alındığı için devletin pek umurunda olmayan durumdur. sigara içmek psikolojik bir sorundur, zira normal bir insan hem sağlığını, hem çevresini, hem ekonomisini olumsuz etkileyen bir maddeye bağlanmaz.
bu kadar çok içiyorlarsa bari ağır içsinler anasını satıyım veya hafif sigaradan çok içince de maliyeti artıyor yani alsın herkes parliament reserve bakalım günde 1 paket içebiliyorlar mı
komple satışı yasaklansın.
edit: küfre gerek yok. 20 yıl çok yoğun bir şekilde sigara içtim. bırakma aşamasındayım.
her an sigaraya ulaşabileceğimi bilmek kötü.