ismet özel'e karşı ortada durmaya çalışıyorum , ne şiş yansın ne kebap misali.
genelleme yaparsak birileri melih gökçek'i sinirlendiriyorsa o kişi(ler) haklıdır. ama şu var ki , melih gökçek'i böyle konuşturuyorsa kesin özel haklıdır.

haklı haksız ne konuda olursa olsun bir belediye başkanının bu üslupla bir metin kaleme alması bir beni mi şaşırtıyor yoksa çoktan alıştık da benim mi haberim yok, bilmiyorum.

normal şartlarda bu uslupla kenar mahallede apartman yoneticisi bile olmaması gereken bi adam ankarayı "yonetiyo"??!

lutfen tanrım eger ordaysan ve dunyaya mudahale edebiliyosan bunu burdan al.

çapsız bir toz bulutunun, aynı odada olsa nefes almaya çekineceği kişi için attığı tweet'tir.
ne söylerse söylesin, delinin teki dediğimiz, bizi hayretler içinde bıraktığı zamanlar da dahil olmak üzere ismet özel bir dahidir, bir var olmuşluk örneğidir, orada durur ve işte orada durur. gereksiz bir adamın hadsiz bir tweet'i ne zaman ne mekan kırılsa o mevcudiyetin kıyısından geçemez. konuşmaya değmez yani. fazla bile yazdım. iyi seneler.

başlığı solda görünce korktum bir anda. sayın m. gökçek lütfen ismet özel'i sahiplenmiş ve bir mısrasını paylaşmış olmasın allah'ım dedim. örneğin sezai karakoç'un bir zamanlar elimden düşürmediğim şiirlerini okuyamıyorum artık. meydanlarda çok ucuza gitti. keşke elinde market poşetleri ile evine doğru kimseye farkettirmeden giden şairi gibi, şiirleri de kimsenin umrunda olmasaydı. zirveler piknik yeri olmamalı. tüm bu kaygılarla korktuğum başıma gelmedi çok şükür, ismet özel bir kez daha nefretini ve lanetini çekiyordu şiirlerinden habersiz olanların. "insan bilemem nerenin yerlisidir" diye tek bir mısra, "of not being a jew" gibi bu coğrafyada yazılmış en baba bir şiir varken, ona kendine yeni bir ülke bulmasını salık vermek ironilerin en ironiği olsa gerekti. omzu güneş kokanların yazgısını anlayamamanın sonucudur bu.
"ömrüm burada
bütün yahudiler gibi
raflara doğru, çekmecelere
sahanlıklara doğru geçti
yabancı ellerde çitilenmekten korunmak için
bir sıvaydım kendime kendi ellerimde
tıpkı yahudiler gibi
buraların yerlisi ben değilim. " evet yerleşme güdüsü bütün keşiflerin ve anlayışların önündedir diyor maslow bir yerde. yerleşmek ve yerelleşmek içinde kaybetmek korkusunu barındırır. bu korku ise tarih boyunca acımasızlıkla beslenmiştir. "her şeyi düzeltmeye kalkışmanın yok ettiği" bir acımasızlık. her insan gibi ismet özel'in de günahları ve sevapları ile ilgilenmiyorum. ama kendimle, çevremle, ülkemle yada dünyamla ilgili gerçeklerin karşısında bir şey ifade etmeli özet geçsin dediğimde gayr-i ihtiyari bir şairin bu yükü taşıdığını görüyorum işte ismet bey o özel şairlerden birisi. peki şimdiki gerçeklerimiz mi işte size tüm olup bitenlerin bir özeti:
"başkalarının aşkıyla başlıyor hayatımız
ve devam ediyor başkalarının hınçlarıyla
düşmanı gösteriyorlar,ona saldırıyoruz
siz gidin artık
düşman dağıldı dedikleri bir anda
anlaşılıyor
baştan beri bütün yenik düşenlerle
aynı kışlaktaymışız
incecik yas dumanı herkese ulaşıyor
sevinç günlerine hürya doluştuğumuzda
tek başınayız."