(bkz: hurriyet/#9123977)

(bkz: ılımlı islam cumhuriyeti)

eğer doğru anladıysam osmanlı hiç olmamış gibi davranmamaktır.

her ülkenin her kraliyet üyesinin minimini üyeleri hakkında belgeseller çekiliyor bizimse dünyada çok nadir görülen, yüzyıllar boyunca aynı hanedanın, tek ailenin yönettiği bir imparatorluk var geçmişimizde. ama hanedanından bahsedemeyiz yoksa hanedan hortlasın başımıza gelsin diyor oluruz tarih değil.
keza osmanlı döneminde aşık olanlardan, osmanlı dönemindeki sanatçılardan, sokaklardan, hayatlardan da bahsetmek hikayeler anlatmak da yıkılsın bu cumhuriyet demektir.

bizlerin yapması gereken fetih şenliklerine katılıp istanbulun fethini kutlamak, araplara osmanlıya ihanet ettiği için kızmak, yunanıları sırpları falan kışkırtıp "bize" sırtlarını dönmelerini sağlayan avrupalılara kıl olmak, arabistandan balkanlara osmanlının geçtiği her yerde eski eserleri görünce buralar bizimdi deyip;

aslında osmanlı hiç olmamış gibi o dönemin insanlarından asla ve asla bahsetmemektir.
savaşlar, fetihler, ihanetler ve ülkeler sözkonusuysa biz osmanlının devamıyız, osmanlıyı sırtından vuran bizi de vurmuştur. insanlar, hayatlar, evler ve olaylardan bahsedense osmanlıcıdır, hanedan istiyordur.

(#8968872)

(bkz: padişah olmak isteyen yeniçerilere öğütler)

(bkz: neo osmanlı)

selim ileri'nin kafes adlı kitabının satır aralarında okunan biçarelik durumudur.

engin ardıç'ın bazı yazılarında da gözlemlenen bir fikirdir. ulus devlet olma isteğinden kaynaklanan birtakım problemlere tepki olarak ortaya çıkar genelde.

engin ardıç, orhan pamuk, selim ileri'yi yan yana koyduğumuzda bu fikri ortaya atanların genelde istanbul çocuğu olduğunu görüyoruz. (bkz: türk dediğin iki üç örnekle genelleme yapar)

"liberal osmanlıcılık" taslayanların icraatları bir yana kemal tahir, attila ilhan ve hattâ hikmet kıvılcımlı gibi kimi yazarlar ise bazı söylemleriyle sosyalist osmanlıcılığa göz kırparlar.

elbette sol osmanlıcılık doktrin uydurma çabasında, sebepsiz bir yaklaşım değildir. sadece bağnaz ve inkarcı bir osmanlı düşmanlığına mahal olmadığına, böylesi bir durumun faydadan çok zarar getireceğine duyulan sanıyla tarihe ve topluma ideolojilerin dayatma kalıplarının dışında bakabilmekle ilgilidir.

(bkz: #7733167)
(bkz: osmanlı tarihinin maddesi)

ulus-devlet fetişizmine muhalif böyle bir çizgi vardır türkiye'de,iyi ki de vardır.
ortadoğu ve balkan halkları,milliyetçiliğin,ulus devletin en büyük kurbanlarıdır,türkler belki diğerleriyle -mesela boşnaklar,arnavutlar,ermeniler,kürtler ve şüphesiz hali hazırdaki bir örnek olarak filistinli araplar- kıyaslanacak kadar acı çekmediler ulus-devlet ve milliyetçilik yüzünden ya da milliyetçiliği ve ritüellerini o kadar abarttılar ki acı çektiklerini anlayamayacak hale geldiler.türkiye'de bu ulus-devlet dönüşümünün uygulanma şekli de 600 yıllık bir imparatorluktan kalan herşeyi çöpe atmak olduğu için "liberal osmanlıcılık" emin çölaşan ezberine alışık insanları hayli endişeye düşüren bir kavram.halbuki sorunlarımızı iyi anlamak için osmanlıyı reddetmeden iyi anlamaya çalışmak,ondan sonra da bir etrafa bakmak lazım,bulgaristan'daki türkler ile türkiye'deki kürtler arasında hiç mi paralellik yok?niye toprak kaybetme paranoyası ve hamaset bakımından israil ile türkiye bu kadar birbirine benzer,yoksa hayali kimlikler midir kendimize atfettiğimiz o müthiş ulusal zamazingolar;quid rides de te fabula narratur.
kemalistler,ulusalcılar,ulus devlet fetişistleri -ki onlar islamcıların zıt kutuptaki tek yumurta ikizleridir,sığlık hep aynıdır iki düşman cephede- nasıl da sinirleniyorlar,san remo'da borçlu olduğu esnafın tabutuna haciz koyduğu mutsuz ve mağlup bir padişahın aslında kötü biri olmadığından bahsedilince.bu nasıl bir paranoya,nasıl bir dengesizliktir?ayrıca faşistlerin,islamcıların,darbe çığırtkanlarının parti kurma hakkı vardır bu ülkede,ama birisi de çıkıp meşruti monarşiyi savunan bir royalist parti kuramaz,yasaktır çünkü.bunu düşünmek bile korkunç bir cürümdür.

yine de gerçek osmanlılıkta ferahlık vardır.

bir gün gerçekten bir siyasi harekete dönüşse bile hiç bir iktidar şansı olmayan düşünsel tavırdır -ki "liberal osmanlıcı" doğru bir isimlendirme midir,o da ayrıca tartışılır,ama neyi kastettiğimizin anlaşıldığı kanaatindeyim- çünkü liberal osmanlıcılık eninde sonunda tarih ve coğrafyayla hesaplaşma çabasıdır,antikonformist bir siyasi konumdur.
bu sebepten dolayı ne cehalet ve yozluğa gırtlağına kadar batmış islamcı varoş ahalisinin,ne solcu olduğunu söyleyen ama düpedüz kemalizme ve milliyetçiliğe angaje olmuş bürokratlar ve bürokratperverlerin,ne de taşra kurnazlarının ilgisini çeken bir siyasi çizgidir.

ama yine de imparatorluğu anlamadan ve onu asla anlayamacak olmanın müsebbibi malum ahmakça osmanlı düşmanlığından kurtulmadan ne balkanları ne ortadoğuyu anlayabilirsiniz.islam ve kemalizmin arasına sıkışmış bir ülkede dogmalardan birine tutunursunuz ancak.

zaten ümmetçi liboşların işi falan denir böyle şeyler için,emin çölaşan da öyle diyor netekim.