liberal faşizm, her türlü değer, inanç ve ilkenin baskı grupları aracıyla satılığa çıkarıldığı maskeli demokrasidir. ülkeyi fiilen bu baskı grupları yönetir. yağma düzeninin sürdürülmesi için "istikrar" alalanır. bu görevi medya üstlenmiştir (bkz: medyanın istikrar merakı). liberal faşizmin en önemli ilkesi ise hiç kimsenin, hiçbir baskı grubunun geleceğinin güvende olmaması ilkesidir. bu nedenle herkes günübirlik yaşar, hiçbir şeyin izini sürmez, hiçbir şeyin sonrasını düşünmez, yaşananları ertesi gün unutur, çıkarlar neyi gerektiriyorsa öyle hareket eder. daha iyi baskı kuran, daha iyi dalavere yapan, daha iyi yalvaran, rüşvet-ödün veren, ihanet, tehdit eden, kazık atan kazanır. hak arama işlerini insan hakları sivil toplum örgütleri devralmıştır. infazlar sivil toplum çeteleri tarafından gerçekleştirilir vesaire vesaire. hepimiz biliyoruz bunları.

daha çok ekonomik boyutta liberalliğin aşırıya kaçması sonucunda tekelleşmeyle beraber kendini gösteren faşizmdir.piyasanın her zaman kaybeden tarafında yer alan ve böyle olmaya da mecbur bırakılan ülkeler - mesela gümrük birliği sonrası türkiye ekonomisi gibi - neoliberal politikalar izleyen yayılımcı kapitalist şirketlerin faşizmine maruz kalırlar. ya bu kapitalist şirketlerin ,o ülkelerdeki yerel uzantıları olunur ya da piyasada tutunamayacağı belli olduğundan piyasanın kölesi olunur.
piyasanın vahşiliğinin doğal ortamında kendiliğinden rekabet edemeyerek faşist kapitalist şirketlerin ayakları altında ezilme olabileceği gibi , onların yerel piyasalardaki uzantıları yoluyla da bu ezilme durumu gerçekleşir. çünkü yalnızca üretim-satım aşamasında değil , medyada , mecliste , üniversitelerde bu şirketlerin istedikleri doğrultuda politikalar izlenir , onların uygun gördüğü surette diğerlerinin dirençleri kırılır.

bolşevik devrimi sonrasında , kapitalizmin yayılımcı faşistliğine karşın , komünistler de - yalnızca rusya'da devrimin ayakta kalamayacağı ve en azından diğer bir kaç ülkede daha komünist devrimin gerçekleşmiş olması gerektiği inancı dogrultusunda - kafkaslarda , ukrayna'da ve bazı diğer bölgelerde bu faşizmi uygulamıştır. ama kapitalizminki gibi karşı tarafın direncini kırıp yavaş yavaş sömürme yoluyla değil , kapitalizme karşı birlik olma fikriyle olmuş olsa dahi , rejimlerin varlıklarını sürdürebilmeleri için bir noktadan sonra faşizm onların kamçısı olmaktadır.

bu bağlamda liberal faşizm , liberalliğin herkese değil yalnızca kapitalist ülkelere ait oldugunun kanıtıdır.

bir jonah goldberg kitabı.
ayrıca;
(bkz: oksimoron)

serdar turgut'un akşam gazetesinde 3 mart 2009'da yayınlanan yazısında şu şekilde tanımladığı akımdır:

(...)liberal görüşün, 'liberal faşizm'e evrilmesi şu şekilde oluyor...

ilk önce hayatın her alanının aslında siyasi olduğu tanımı yapılır. yani söylediğiniz her laf, iç duygularınız, dış görünümünüz, spor, ağlence ve seks temelde politiktir. sadece alanlarda veya parlamento'da tavır alınarak politik olunamaz. hayatın her alanında ve detayında tavır almak gerekir. bu kabul edildiğinde ikinci adım olarak doğru tavrın ne olduğu tanımları da yapılmaya başlanır ve bu aşamada 'siyasi doğruculuk' (political correctness) fikri devreye girer. görünürde politik olmasalar da bazı tavırlar, düşünceler ve fiziksel görünümler kabul edilemez sayılabilir ve o tavırlarda israr edenler ya ıslah edilmeli ya da dışlanmalı ve ötekileştirilmelidir.

slavoj zizek siyasi doğruculuğun korku politikasının liberal versiyonu olduğunu söylüyor.

bu, kurbanı tek bir gruptan oluşmayan ve toplama kampları bulunmayan bir tür faşizmdir. (...)

jonah goldberg tarafından yazılan kitapla beraber moda olmuş tanım. fakat işin ilginci golberg'in liberal faşist dediği kitle amerikalı demokratlar yani avrupa tabiriyle sosyal demokratlardır. jonah goldberg aşırı devlet devlet müdahalesinin faşizm getireceğinden filan bahseder hayek gibi. yani diyeceğim şudur ki mal bulmuş mağribi gibi atlamayın bu tanıma. adam liberal derken bizim anladığımız liberalleri kasdetmiyor. amerikan solunu eleştirmiş.

ekşi sözlük'ün sıradan faşizmidir

hatta türkiye'nin?

jonah goldberg'e göre liberal faşizm faşizmin bütün özelliklerini taşır, lakin size sert bir suretle değil gülümseyerek yaklaşır ki anlayamazsınız bile...

ekşi sözlük yönetiminin resmi ideolojisidir.

ekşi sözlüğü az çok "izleyen" bir okur ya da yazar; liberal ya da islamcı olmayan yazarların öyle ya da böyle "ırkçı, kemalist, laikçi, nefret söylemcisi" gibi liberallerin ağızlarından düşürmedikleri iftiralarla -liberal demokrat- moderasyon tarafından uçurulduğunu gözlemleyebilir. bir kaç "bilinen kişi"nin yazmayı sürdürmesine "müsade ediliyor" ki durum o kadar da ortaya çıkmasın....

farkettiyseniz burada "kemalist" sözcüğünü de "iftira" olarak kategorize ettim. çünkü "kemalist" sözcüğü sözlükte insanlara hakaret etmenin bir aracı oldu. yani atatürk'ün adı insanlara küfür etmek için kullanılır olmuş. işin ilginci atatürk'ün "kemalizm" diye ya da başka bir adla adlandırılabiliecek bir ideoloji tasarlamış olduğu yokken yapılıyor bu. bunu yapanlar da 60 yıldır ülkeyi yöneten, 2 darbe ile sayısız muhtıra verdiren sağcı/milliyetçi/islamcı/liberal mahfiller, turgut özal'ı demokrasi yıldızı olarak görenler.

bu "kemalist", aynı "laikçi" sözcüğü gibi. laikçi sözcüğünü üreten zihniyet, -liberal zihniyet- daha en başta, bir "kötü" kavramsallaştırması yapmak istememiş miydi bu sözcüğü üretirken? liberal medya masum insanları "işte onlar" diye canlı yayınlarda rezil etmek için üretmedi mi bu sözleri?

aynı "alevi", "gomünist", "solcu" gibi, "kemalist" ve "laikçi" de insanları etiketlemek, ötekileştirmek ve "kötü" olarak tanımlamak için kullanılan ancak ekşi sözlük yönetiminin "nefret söylemi" olarak değerlendirmediği sözcükler. şaşırtıcı değil.

ancak bir yazar "şahenk ailesi yahudidir" yazdığı için uçurulabiliyor. ya da "hizmet örgütü yahudiler eliyle kurulmuştur" yazdığı için çaylak olabiliyor. ırkçı yani... ya da "kürt erkekleri kadınları dövüyor" dediğinizde nefret söylemcisi" oluyorsunuz. efendim kürt erkeklerin hepsi mi dövüyormuşmuş...

liberal faşizmin, ekşi sözlükte, faşizmini uygularken kullandığı "nefret söylemi" yöntemi artık herkes için "malum" oldu.

liberal faşist medya -ki ekşi sözlükle sınırlı değildir- liberalizme ve liberalizmin aparatı olan islamcılığa muhalefet eden, liberallere ve islamcılara eleştiri getiren, amerikanın türkiye'deki aparatı mikro-milliyetçi/islamcı hizmet yapılanmasına "dil uzatan"(!) ve yahudilerin islamcılarla olan ilişkilerini gündeme getiren herkesi dozer gibi ezip geçiyor.

suçun belli.

ırkçısın
laikçisin
kemalistsin
nefret söylemcisisin

(bkz: kleptokrasi)

ilk bakışta oksimorondur ve hatta faşizm liberalizm'in yenilgisi üzerine yükselmiştir de denilebilir. ne var ki, örneğin 1922-1925 arasında italya'da korporatizmin kurumsallaşması ve işçi hareketinin ezilmesi sürecinde hem siyasal hem de ekonomik anlamda liberal destek pek de küçümsenecek değildir. bazılarının sonradan yan çizmesi hatta "gerçek liberalizm bu değil" türküsünü çığırmaları bunu pek değiştirmez.

(bkz: alberto de stefani)
(bkz: benedetto croce)