behzat ç: şunu görüyon mu la?
mecnun: evet, dedemin sopası.
behzat ç: hımmm, bu dedenin sopasını sen alabilir misin oğlum?
mecnun: abi hakkatten alayım ben onu, dedem içerde perişan olmuştur.
behzat ç: bunu alabilirsin sen yani! bunla aşka yaşayabilirsin yani...
mecnun: oooovvvv anladım

şimbilli: paralara bak, paralara.
mecnun: erdal abi, benimle evlenir misin erdal abi? evimin direği ol.
şimbilli: ya bi git işine, hadi.

arda: leyla sen üşüyo musun?
leyla. eh, biraz.
arda: bu soğukta böyle tarzan gibi çıkarsan üşürsün tabi
(tıs tıs tıs )

mecnun : insan kendi öz kızını sürgüne gönderir mi amerikaya? insan komşusunun kızına yapmaz böyle bişeyi yaa...
1.leyla : ya sürgün değil mecnun, okula okula
mecnun : okul mu? yaa bırak allah aşkına amerikada okul mu var leyla? amerikada okul mu var allah aşkına ya? sakın gitme leyla orda okul yok ne okulu var bi söylesene bana rafinericilik meslek yüksek okuluna mı gidicen

7.leylanın arkadaşı : ay ben bi şeyi merak ettim sorucam, siz niye yüzük takmıyosunuz?
7.leyla : ee şey, çünkü biz...
mecnun : biz vejeteryanız
7.leyla : o değil o o değiil
-
-
7.leylanın arkadaşı : bende yüzük alıcak paranız yok sanmıştım
7.leyla : ne alakası var onla hiçç alakası yok hatta geçenlerde mecnun bana kaffam kadar büyük bir tek taş aldı ama ben takmayı sevmiyorum
mecnun : tek mi taş aldım? kafan kadar? ben nasıl alayım kafan kadar kafan ne kadar büyük farkında mısın sen?

bir insanın sevilebilmesi için kendisi gibi olmaması gerekiyormuş . sevilebilmek için herkes gibi olmak gerekiyormuş.

herkes gibi olunca seviliyormuşsa demek insan.

mecnun ç.

benim için en efsanesi hırsız yavuz'un açılış tiradıdır.

“saygıdeğer iş adamımıza. kendisini tanımıyorum ama herhalde böyle çok parası olanlara saygıdeğer deniyor, değil mi?

öyle bir şey diyorsunuz. çok parası olunca saygıdeğer oluyor galiba, bu saygıdeğer iş adamımıza ben bir şey söylemek istiyorum;

hacı neyin peşindesin ya? yani ne bu oryantalist tavır?

bu oryantalist kelimesini de bilmiyorum; şurada iki kişi konuşuyordu ve hazır çıkmışken satayım dedim hani siz de yapıyorsunuz ya bir yerde bir şey duyuyorsunuz hemen böyle yapıştırıyorsunuz.

ya vallahi buradan çok zavallı gözüküyorsunuz ha. gerçekten, bütün o hırslarınız, ve çıkarınız için birbirinizin yüzüne yalandan gülmeleriniz, ve en yakınlarınızın arkasından bile iş çevirmeleriniz.

sanki böyle kafanıza taş takılacakmış gibi, gecenin en güzeli olmaya çalışmalarınız. ve kuytularda köşelerde, çok bilmiş davranıp kız tavlamaya çalışmalarınız, gerçekten böyle davetlerde bulunan insanların egolarını böyle üstüste koysak, herhalde ay'a tırmanırız be.

kusura bakmayın ben çıkıp konuşmak zorundayım çünkü ben düşüncelerimi başka türlü ifade edemiyorum. yani mesela ben, onlara bir resme aktaramam ben. aktarsam da dönüp bakmazsınız zaten.

çünkü sizin tek derdiniz, kendi çıkarlarınız. ve kusura bakmayın; kibrinizde boğulacaksınız.”"

-biliyor musun ismail mecnunun en sevdiği tatlı tulumbadır. tulumbanın hastası. tulumbayı gördü mü dayanamaz.
+he biliyom. en ucuzu o çünkü. şimdi baklava dünya para ya. o yüzden tulumba seviyor. yoksa tulumba sevilir miymiş? adı üstünde tulumba. o yüzden mecnun hep sana tulumba aldırırdı. derdi ki şimdi babamın üzerinde parası yoktur derdi. şimdi babam üzülür alamazsa utanır derdi. o yüzden tulumba aldırırdı sana. çünkü sen çok güzel bir çocuk yetiştirdin iskender abi.

leyla ile mecnunu genel itibarı ile severdim ancak konuşma tarzlarının ve repliklerinin başımı ağırtmasından mı bilmiyorum hiç bir zaman oturup adam akıllı izleyemedim. sakız gibi uzattıkları diyaloglar komik olmayınca bende mide bulantısıyla baş ağrısı yapıyordu. sanırım benim komediden beklentim tipleme ve şekilden ziyade gülmemi hızlıca sağlayan replikler ve durumlar. genellikle yerli dizilerde bunu bulmak zor. daha ziyade filmlerde bu tip yaratıcılığı kullanıyorlar örnek vermek gerekirse gora ve kolpaçino.

arif: "abi öyle bir iş yapacağız ki, ondan sonra paraya para demeyeceğiz."

yavuz: "ya arif bi yürü git... paraya para demeyeceğiz de ne diyeceğiz? kâmil mi diyeceğiz?"