tıpkı selefi "
kurtlar vadisi ırak" gibi, 2011 yapımı "kurtlar vadisi filistin" de sinemasal bir başarıdan ziyade, belirli bir politik konjonktürün ve ideolojik duruşun ürünü olarak karşımıza çıkmaktadır. film, 2010 yılında yaşanan mavi marmara gemisine yönelik israil baskınını temel alarak, yine polat alemdar ve ekibinin intikam misyonunu merkeze yerleştirir. ancak bu hassas ve trajik olayı ele alış biçimi, senaryonun sığlığı ve karakterlerin tek boyutluluğu, filmi nitelikli bir politik gerilim ya da drama olmaktan uzaklaştırıp, hamasi bir türk-islamcı propagandaya dönüştürmektedir.
senaryo açısından "kurtlar vadisi filistin", önceki filmin formülünü neredeyse birebir tekrarlar. karmaşık bir siyasi ve insani trajedi olan mavi marmara olayı, basit bir "kötü israilli komutanın cezalandırılması" hikayesine indirgenir. polat alemdar, yine ulusal onuru ve mazlum müslümanların hakkını koruyan, neredeyse doğaüstü yeteneklere sahip, yenilmez bir kahraman olarak çizilir. karşısındaki israilli komutan moşe ben eliezer ise, "kurtlar vadisi ırak"taki sam marshall karakterinin bir benzeri olarak, sadist, ahlaksız ve karikatürize edilmiş bir kötülük timsalidir. bu manichean (iyi-kötü ikiliği) anlatı, karakterlere herhangi bir psikolojik derinlik katmaz; motivasyonlar basittir (intikam, görev), diyaloglar ise genellikle milliyetçi ve dini hamasetten öteye geçemez. olay örgüsü, mantıksal tutarlılık veya gerçekçilik kaygısı gütmeden, polat ve ekibinin israil güvenlik güçlerini kolaylıkla alt ettiği, abartılı aksiyon sahneleriyle ilerler. filistin sorununun tarihsel, siyasi ve insani boyutları, bu kişisel intikam anlatısının gürültüsü içinde tamamen kaybolur. senaryo, çözümü şiddette ve bireysel kahramanlıkta arayan, son derece sorunlu bir mesajı benimser ve yayar.
medya ve iletişim teorileri açısından bakıldığında, film açıkça bir propaganda aracıdır. mavi marmara gibi gerçek ve travmatik bir olayı "çerçeveleyerek" (framing theory), izleyicinin olayı ve israil-filistin sorununu tamamen türk mağduriyeti ve israil'in mutlak şeytanlığı üzerinden algılamasını hedefler. film, belirli bir gündem belirleme (
agenda setting) işlevi görerek, israil karşıtlığını körükler ve türkiye'nin bölgesel bir güç ve mazlumların koruyucusu olduğu imajını pekiştirmeye çalışır. kullanılan dil, görsel temsil (israilli askerlerin acımasızlığı, filistinli sivillerin çaresizliği) ve anlatı yapısı, izleyicide duygusal bir tepki (öfke, sempati, milliyetçi gurur) uyandırmak ve rasyonel analizi devre dışı bırakmak üzere tasarlanmıştır.(filistini anlatıyorsun ama
hamas yok) edward said'in "oryantalizm" kavramının tersine çevrilmiş bir hali olan "oksidantalizm"in kaba bir örneği olarak, israil ve dolaylı yoldan batı, tek boyutlu ve olumsuz bir şekilde temsil edilir.
sosyolojik olarak film, çekildiği dönemin türkiye'deki siyasi atmosferini ve kamuoyundaki israil karşıtı hissiyatı yansıtır ve aynı zamanda bu hissiyatı yeniden üretir. mavi marmara sonrası gerilen türkiye-israil ilişkileri, filmin popülerliği için uygun bir zemin hazırlamıştır. film, "biz" (kahraman, mağdur, dindar türkler ve filistinliler) ve "onlar" (zalim, ahlaksız israilliler, yahudiler) şeklinde keskin bir ayrım yaparak kolektif kimlik inşasına hizmet eder. bu kimlik, hem milliyetçi hem de islamcı (mazlum müslüman kardeşliği, şehitlik teması) öğelerle örülüdür. film, toplumdaki travmaları ve intikam arzusunu kullanarak gişe başarısı elde ederken, aynı zamanda bu duyguları pekiştirerek kutuplaşmaya katkıda bulunma potansiyeli taşır. filistin halkının gerçek mücadelesi ve acıları ise, bu türk-islam merkezli kahramanlık anlatısının bir fonuna indirgenir.
sinema teorisi açısından, "kurtlar vadisi filistin", aksiyon türünün klişelerini (kovalamaca, çatışma, patlama) ideolojik mesajını daha çekici kılmak için kullanır, ancak türe sanatsal bir katkı sunmaz. yönetmenlik, kurgu ve sinematografi, anlatısal derinlik veya karakter gelişimi yerine, hamasi etkiyi ve şiddetin görsel cazibesini maksimize etmeye odaklıdır. özellikle şiddetin estetize edilmesi ve intikamın haklı bir eylem olarak sunulması, filmin etik açıdan sorunlu yönlerini oluşturur. gerçek bir trajediden yola çıkarak böylesine basitleştirilmiş ve şiddet yüklü bir fantezi üretmek, hem olayın ciddiyetini azaltır hem de sinemanın karmaşık konuları anlama ve anlatma potansiyelini boşa harcar.(bkz:
mavi marmara giderken içindekiler bize mi sordu)
sonuç olarak, "kurtlar vadisi filistin", mavi marmara gibi hassas bir konuyu ele alırken gösterdiği sığlık, senaryosundaki derinliksizlik, karakterlerinin karikatürleşmiş yapısı ve olay örgüsündeki mantıksal zayıflıklar nedeniyle sinematografik açıdan başarısız bir yapımdır. asıl işlevi, belirli bir politik iklimde türk milliyetçiliği ve islamcı duyarlılıklarla beslenen israil karşıtı bir propagandayı yaymaktır. filmin popülerliği, sanatsal değerinden değil, hitap ettiği duygu ve ideolojilerden kaynaklanmaktadır. eleştirel bir bakışla, film, gerçek bir trajediyi istismar eden, karmaşık bir siyasi sorunu tehlikeli bir şekilde basitleştiren ve sinemayı sofistike bir anlatım aracı olarak kullanmak yerine kaba bir ajitasyon aracına dönüştüren, zayıf bir propaganda örneği olarak değerlendirilmelidir.