işsiz olacaksın, parasız olacaksın, babanın fabrikalarının olmadığı ve yaş geçmeden kendini garanti bir işe atma gerçeğini aklından çıkarmayacaksın ve son olarak bu sınavdan başka çıkışın olmadığını özel sektörün seni nasıl sömürdüğünü asla unutmayacaksın.

bunları düşünerek başlarsan o kitapları açmaya hayvan gibi çalışıp hayvan gibi başarılı oluyorsun. nerden mi biliyorum? bilirim ben.

ben zamanında milli kütüphaneye giderdim sabah 9 akşam 5 arası benim gibi tembel bir insan bile bu işten verim aldı 5 ay kadar sürede 88 almamı sağladı diyeceğim şudur kütüphanelere gidin orada tıpçıları bulup onlardan motive olun zira böyle bir ders çalışma şekli yok

instagram'da kpss çalışma günlüklerini paylaşan hesaplar var, onları takip edip her gün nasıl bir azimle çalıştıklarını görünce insan motive oluyor.

her sene giren aday sayısının artması fakat alımların da azalmasıyla zor bulunacak motivasyondur. 15bin kişi ingilizce öğretmenliğinden sınava giriyor ilk sene 2bin küsür sıralamayla 1938 alımda sınırda kalıp atanamadığımdan ikinci sene tekrar girdikten sonra 1247 sıralamayla yine 857 alım yüzünden atanamadım. böyle bir durumda insan nasıl neyle motive olabilir ki?

bime bile torpille girildiği bu dönemde olmayan motivasyondur. haberler tr derecesine girip atanamamış intihar eden insanlarla dolu. hala sisteme inanıp ders çalışan varsa penreceyi açıp nerede yaşadığını bir kontrol etsin.

benim için bir sömestr tatiliydi.
yıllar önce özel bir dil kursunda ortalamanın birazcık üstünde bir maaşla çalışıyordum. halimden de memnundum. özel ders de veriyordum, yetişkinlerle çalışıyordum, çok değerli insanlar tanıyordum. tek sıkıntısı mesai saatleriydi ama yine de sevdiğim işi yaptığım için her gülün dikeni olur diyordum.
bir sömestr tatilinde ailem avrupa turu yapalım dedi. hemen iş yerinden izin alayım dedim. sanıyorum ki hemen verecekler. saflık işte yıllık iznim var ya, hani haklarım da var… evdeki hesap çarşıya uymadı. patronum yıllık iznimi o tarihlerde kullanmama izin vermedi.
tabi tatil bu kaçar mı patron izin vermese de çıkacağım ben o tatile. çok çok istifa ederim diyorum. başka dil kursu mu yok, ya da özel okul mu yok… bana iş çok kafasındayım.
herneyse turla gitmiyoruz bizimkilerde yeşil pasaport var ama bende yok. dolayısıyla benim vize problemim var ve bana bize çıkmadı… bizimkiler avrupa’da gezerken ben çalıştım.
o sene karar verdim. dedim ki aynı işi yapıyoruz ama devletteki bir öğretmenin hem yeşil pasaportu var (olmasa bile olana kadar kolay vize alıyor) hem de benim kazandığım parayı daha az ve daha insani mesai saatleriyle kazanıyor. hem de patrondan izin almak gibi bir derdi yok!
tabi sınavın boku da çıkmamıştı demek ki o yıllarda, biraz da şans nasip atandım. ve bir süre o çok sevdiğim yurt dışı tatillerine çıkabildim.

p.s. şimdi değil yurtdışına yurt içi tatiline para bulamıyorum.

başka çaren kalmaması gerekiyor yoksa zor.

bu 1 yılın son şansın olduğunu ve bu süreçte çektiğin tüm sıkıntıların geleceğin teminatı olduğu bilinciyle hareket edilmelidir. biliyorum ülke şartları, acı gerçekler ve bir sürü dış faktörler modunuzu düşürebilir fakat en azından elimden geleni yaptım ben diyebilmek biraz olsun içinizi rahatlatacaktır.

'tırnağın varsa başını kaşı' olayıdır. birşeyi kimsenin yardımı olmadan kendi çabanla başarmanın vermiş olduğu hissiyat bambaşka birşey.

aklımı okuyarak başlık açmışlar. bunun yüzünden ailemle her gün kavga ediyoruz. çok zor durumdayım cidden. hevesim yok. gücüm yok. son hevesimi üniversite bitirmek için tüketmişim resmen. okul biter bitmez her şeyden elimi ayağımı çektim.