biri benle konuşurken yüzüme bakmadan, sağa sola bakarak konuşursa anında tepki gösteririm. bir insanla konuşurken vucut o kişiye dönerek ve yüzüne bakarak konuşulur. götünü dönüp kafayi hafif cevirip laf anlatılmaz. çok ayıp bişey.
dedikodu, tiksiniyorum be. bizim milletin başlıca hobisi zaten. evet hepimiz illa ki bunu yapıyoruz ama bazen öyle laf çevirenleri duyuyorum ki, dedikodunun bile bir onuru olması gerektiğine kanaat ettim.
bi' dursam, arkama yaslansam, önce önümü görsem. plan yapsam, plana sadık kalsam.* her şeyi çözücem de ... işte bir şeyleri kaçırmayıyım diye kendimi çok yoruyor ve zorluyorum.
iş yerinde dahi telefonunu sessizde kullanan biri olarak, dayatılmış teknoloji bağımlılığı kapsamında, toplu taşımada veya toplum içinde sesli video izleme! cidden bu kadar ayıp ve saçma bir şey olamaz!
topluma uymayan herkesten ve her hareketlerinden rahatsızım. şehrin merkezinde gecenin bir vakti son ses müzik dinleyen kekolardan da müzikli motorculardan da yere tükürenlerden de yürüyen merdivende solda dikilenlerden de bağıra bağıra konuşanlardan da bıktım. hepsini köylerine mancınıkla fırlatmak lazım.
tokalaşmak. ne manâ? ben neden elalemle temas ediyorum arkadaş ya, japon selamı çok mantıklı mesela. el sıkışıp sallamak nedir çok saçma bir olay. istemsiz elimi siliyorum ya, fırsatını bulduğum an elimi yıkıyorum. istemiyorum arkadaş, bu medeniyet falan değil, baş selamı yeter de artar bile.
diyalog içinde olduğum kişinin bana bir şekilde temas etmesi. nefret ediyorum ya, samimiyetinin olmadığı birinin omzuna koluna niye dokunuyorsunuz, dokunmayın.