örneklemi yanlış seçtiğinizi gösterir. varlar da biz, onların kurtarılmış hayatlarında değiliz. çok güçlü bir babası olan arkadaşım geçenlerde "hayat ne kadar güzel ya" diye sesli bir şekilde bağırdı. adam biraz saf. o kadar kişi içinde bunu söyledi. tabii herkes biliyor babasının forsunu. ses etmiyorlar. ama bilin ki böyle kıpır kıpırsa bir insan, yaşadığı ülkenin olumsuzluklarından etkilenmeyeceği garantisinin huzuruyla öyledir. bu garantiyi bırakın, başımıza bir şey gelmeden günü bitirebildiysek şükrederek eve dönen bizlerin kıpır kıpır olabilme ihtimalimiz yok.
kaldı ki öyle bir garantiyi de hepimizin olmadığı sürece kabullenemeyecek bir insansak ve bir şekilde bu huzur kalkanı arkasında kalabilme durumunda kalmışsak öyle bir durumda utancımızdan mutluluğumuzu haykırmazdık en azından.
malesef ne zaman birileri mutlu olsa gülse neşelense onu mutsuz etmek için açığını arayan, kendi mutsuz olduğu için onların da mutsuz olmasını isteyen insanlar mevcut. belki de bu yüzden bu kıpır kıpır neşeli insanlar kendilerini saklıyorlar.
yedik onları biz. bu ulkede yasamak icin fazla neselilerdi. canımızı sıkmasınlar. biz guluyor muyuz? hic.
(bkz:
o güzel insanlar o güzel atlara binip gittiler)
yahu siz değil misiniz
ofise girerken müthiş enerjiyle günaydın diyen tipi büyük bir gayretle, her fırsatta gömen? iki yüzlü lümpenler sizi!!
kimse kusura bakmasın da, neşeli insanların yitip gitmesine ne hükümet, ne sağ, ne sol, ne din ne de başka bir şey sebep oldu.
tek sebep artan eleştiriler, önyargılar ve aykırı olanın ötekileştirilmesi oldu.
siz yaptınız bunu, kamil'ler yaptı, kezban'lar yaptı, ali'ler, ayşe'ler, mahmut'lar, onedio'lar, feysbuk'lar, tivitır'lar yaptı.
neşeyle gülene "laçka" dediler,
selam verene "yavşıyor" dediler,
arayıp hal hatır sorana "abaza" dediler,
yardım edene "menfaatçi" dediler,
dert dinleyene "kullanacak koz arıyor" dediler,
dert anlatana "ezik" dediler,
parasıza "fakir" dediler,
paralıya "züppe" dediler,
bilene "ukala" dediler,
bilmediğini dile getirene "cahil" dediler,
sevene "ahmak" dediler,
sevmeyene "serseri" dediler...
bu böyle uzar gider.
eh neşeliler baktılar, ötekileştirildiler,
onlar da vazgeçtiler.
yanıldığınız nokta şu ki gerçekten etrafınızdaki insanlar 3-5 günlük bir süre zarfında da olsa sizin dünya zevkinizi etkileme yetisine sahipler. (bkz:
you are who you surround yourself with)
ben oldum olası neşeli, pozitif, şen şakrak bir insan oldum ve hiç de depresif olup sürünen tanıdığım olmadı çok şükür. ben pozitif olduğumdan mı etrafımdakiler mutlu yoksa etrafımdakilerin mutluluğu mu beni pozitif yapıyor?
sebep olarak epifiz bezinin kireçlendiğini söyleyebiliriz
sebep ise içtiğimiz sulardaki flor ve tabi diş macunlarınıda unutmamalıyız
epifiz bezi duyguları hissetmememizi sağlıyor ve ne mutlu nede neşeli olabiliyoruz