izlediği en son kemal sunal filmini 12 yaşında veya öncesinde izlemiş olan bireyin yorumu olabilir ancak. rahmetli büyük ustanın neredeyse tüm filmlerinde satır aralarında, hatta bazen ağır dozda sistem ve hükümet eleştirisi yer almaktadır.

kibar feyzo bile tek başına yeterli bir siyasi mizah ürünü sayılabilir.

tabii ki unutmadan: don't feed the troll

edit: tahmin edileceği üzere, başlık başa kalmış.

kemal sunal filmlerinin %70’i falan siyasi, toplumsal eleştiridir. çocukken haha eşşoleşşek diyor tokat atıyor hahaha dediğimiz filmleri büyüyünce acıklı bir şekilde izliyoruz. görmesini bilene. zübük ve kibar feyzo bile başlı başına siyasi eleştirinin kralıdır. en uç noktasıdır. kapıcılar kralı net bir şekilde kast sistemini anlatır. hababam sınıfı çürüyen eğitim sistemini, şaban oğlu şaban osmanı’nın son dönemde ne kadar beter bir durumda olduğunu, gurbetçi şaban bugün bile örneğini gördüğümüz gurbetçi kurnazlığını anlatır.

edit: adamın gerçekten çok filmi var. kdv filmindeki şarkıyı bir kez olsun dinleyin. yoksul filmini de izlemediyseniz mutlaka izleyin.

edit 2: koltuk belası

kemal abimiz zübük filminde kurbağaların yaşamını anlatıyor aynen

adamın zübük filmi bugün tv'lerde defakto yasaklı. kibar feyzo, kiracı, kapıcılar kralı, öğretmen, 100 numaralı adam, deli deli kulakları küpeli vs direkt siyasi filmler. en boş beleş filmleri bile, muhafazakar toplumun ikiyüzlülüğünü tiye alan sahnelerle dolu. daha ne yapsaydı? ille hapis yatıp işkenceden mi geçmesi gerekiyordu?

zübük, kibar feyzo, köşeyi dönen adam vb. birçok filmi siyasi mizahın kilometre taşıdır.
o dönemin şartlarında...
kemal sunal sandığınızın çok ötesinde siyasi eleştiri yapmış oynamış bir kraldır.

daha geçen gün izledim (bkz: gurbetçi şaban) filminde de bolca siyasi göndermeler bulabilirsiniz. bir tane sahneden örnek vereyim; şaban almanya'ya işçi olarak gider ama çalışma izni olmadığı için diğer türkler gibi şaban'a da köle gibi davranırlar. şaban almanya'nın açığını bulup köyüne dönerek muhtardan yardım isteyerek, babasının adı soyadı şaban yıldız olan bütün çocukların nüfus kayıt belgelerini toplar. amacıysa alman hükumetinden çocuk başına 100 mark yardım almaktır, tabi çocuklara da bunun için yardım edecektir. sırayla çocukları isim isim kaydederken "turgut yıldız" isimli bir çocuğa denk gelince muhtara, "bu kalsın almanlar bize de pahalılık getirir diyerek korkarlar neme lazım" der. film 1985 senesinde yayınlanmış dönemin başbakanı ise turgut özal'dır. filmin devamını merak edenler için, şaban'ın planları tutar 15 çocuk için her ay gider yardım parasını alır, hollanda'ya gider bir tane inek alır. bu ineğin sütünü önce seyyar olarak bardaklarla satar, sonra araba alır şişe şişe satar, sonra dükkan açar derken şaban almanya'nın en büyüğü olur. işçi olarak girdi fabrikaya ortak olur bütün işçilere çalışma izni çıkarttırır. alçak patronun yerine geçer ve duvardaki hitler fotoğrafını kaldırır yerine atatürk'ün fotoğrafını asar almanlara da bu fotoğraf önünde diz çöktürür.

adamin kdv ye isyan filmi bile var lan yuh.

sözlüğün en saçma başlığı sanırım bu. kör göze parmak ve özellikle en popüler olan filmler zaten yazılmış ama. az bilinen ya da az izlenen diyeyim (bkz: öğretmen)(bkz: deli deli küpeli)(bkz: düttürü dünya)(bkz: gülen adam) (bkz: talih kuşu)(bkz: varyemez)filmlerinde siyasi mizah bulamadınız mı? en gülünen şaban filmleri (bkz: korkusuz korkak)(bkz: yedibela hüsnü)(bkz: sakar şakir)(bkz: sahte kabadayı)(bkz: umudumuz şaban) da da mı yok siyasi mizah? ağalık düzenini itin bir tarafına sokan (bkz: kibar feyzo) (bkz: davaro)(bkz: salako) da ne mizahı var? osmanlı dönemi’nde geçen (bkz: şaban oğlu şaban)(bkz: süt kardeşler)(bkz: tosun paşa) da sadece güldünüz mü? hiç mi başka bir şey anlamadınız? bu kadar saçma bir başlık sadece cehalet ile açıklanamaz. bence siyasi mizah bulamayanların anlayış kıtlığı ve düşünme yetersizliği ile ilgili bir durum. ülkemin en iyi 10 siyasi mizah filmi seçilse aşağıdakilern yeri garanti manyak mısınız siz?

(bkz: zübük)
(bkz: deli deli küpeli)
(bkz: kibar feyzo)
(bkz: davaro)

bir iki haftadır akşamları televizyonda kemal sunal fimlerine rastlar oldum. geçen akşam (bkz: tarzan rıfkı) vardı.

rıfkı, kapı kapı ev arıyordu. kiralar ise gelirinin çok üstünde olup, senelik peşinler, 6 aylık depozitolar aöyleniyordu. sonunda yaşlı bir kadının evini tutmak için anlaştı ve tam o anda bir arap elbiseli adam, arkasında torun tombalak kalabalık ailesiyle gelip, kadının eline senelik peşin parayı sayarak evi tuttu.
sen buraya nasıl sığacaksın, nasıl yatacaksın dedi rıfkı adama. adam da ben her yerde her şekilde yatarım dedi.

valla bana kalırsa 40 yıl öncesinden bugüne nokta atışı yapılmıştı.

aslında çoğu filminde bunlara hep değindi, hep gösterdi, hep anlattı, her şeyle anlattı.
kılıktan kılığa girdi anlattı.
gün geldi ormanda barakada kalmak ile anlattı.
gün geldi kdv ile anlattı.
gün geldi zeytine zam yok ile anlattı.
kış kış cinler kış kış dedi.
ca ceyli cala cula da camburleyli cab cub ile anlattı.
deli kaymakamla, öğretmenle, düttürü ile anlattı.
koltukla bile anlattı.

daha ne yapsındı.

ama biz sadece güldük.

ee bu iş böyledir. devran öyle bir döner ki, ayaklar baş, başlar ayak olarak anılır.

şimdiki tv oyuncuları, sanatçılar, güldürü programlarında siyayetin s'sini geçirse, akşamına 40 sayfa övgü dolu entry girecek seviyeye getirilince böyle ampır ampır konuşulur olur işte.

kemal sunal, oynadığı rollerde ülkenin durumunu çok net özetlemiştir. filmlerini tek tek yazmayacağım, zaten herkes yazmış.

belki şimdi daha iyi anlaşılır (bkz: zübük) filminin neden ekranlardan uzak tutulduğu.

şaban: senin adın turgut mu?
turgut: evet amca.
şaban: muhtar, bunun adı çok sakıncalı.
muhtar: niye ki?
şaban: adı turgut yahu. alamanlar bize de pahalılık getirir diye korkarlar. neme lazım? kalsın bu.

film: gurbetçi şaban
yıl: 1985
dönemin başbakanı: turgut özal