izmir'de doğup büyüdüyseniz daha çok mutlu olursunuz. ne kadar da kolay mutlu oluyoruz aslında. yeter ki beyhude istemeyelim.

edit:
karlar.. bütün elhânı mezâmîr-i sükûtun,
karlar.. bütün ezhârı riyâz-ı melekûtun.

( karlar, sessizliğin dualarının bütün nağmeleri
karlar, ruhların bahçelerinin çiçekleri )

dök kâk-i siyâh üstüne, ey dest-i semâ dök.
ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i şitâ dök:

( dök siyah toprak üstüne, ey göğün eli dök.
ey göğün eli, izzetin eli, kışın eli, dök : )

ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi;
elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümîdi!...

( bahar çiçekleri yerine beyaz kar
kuşların nağmeleri yerine ümidin suskunluğunu!... )

hiç donmuş kedi köpek görmediyseniz, hiç kimsesiz insanlara ve hayvanlara o soğukta ulaşmaya calışmadıysanız, hiç yollar kapalıyken acile hastayı yetiştirmeye çalışmadıysanız mutlu olabilirsiniz. kış acımasızdır, öldürür arkadaşlar.

edit: sokak hayvanları ve evsiz insanları düşündüğüm için veya hayatı zorlastirdigindan karı sevmediğim için yemediğim hakaret kalmamış. arkadaşım siz nerde yaşıyorsunuz? burası türkiye karın ilk yağdığı gün acil servisler dolup taştı. sadece benim beslediğim sokakta 10 un üstünde kedi var 2 si ortalarda gözükmüyor elim yüreğimde bedenlerini bulacağım zamanı bekliyorum. yarın sabahın köründe hastaneye gitmem lazım o araba nasıl çıkacak diye düşünüyorum. birileri de kalk yardım et o zaman yazmış. nerden biliyorsun? sadece kış değil yazın dahi o sokak hayvanlarını beslemedigimi veya evsizlere yardım etmediğimi? gayet düzgün bir dille kış ayını ve kar yağışını sevmediğimi dile getirdim. sizde aynı üslupla sevdiğinizi dile getirin. o klavyenin arkasından yüzünüz görünmüyor diye hakaret etmeyi nasıl kendinize hak görüyorsunuz?

manzara olarak diyecek birşey yok. çok güzeldir ama dışarıdaki hayvanlar, evsiz insanlar, kapanan yollardan hastaneye bile gidemeyenler, ısınacak yakıtı olmadığı için hastalananlar, çaresizler gelir aklıma. malesef sevinemem.

liseyi yatılı okuyordum. ilk yılımız yani ilk kış idi. aralığın otuzu kar yağmaya başladı. her kar yağdığında olduğu gibi ben yine küfredip içeri doğru giderken hayatında ilk kez kar görmüş 14 yaşında bir sürü salak tipin dışarı kostuguna şahit oldum. nasıl mutlular, nasıl sevincliler? bu malligi o gün ilk kez gördüm. anlayamadım. koca adam oldum hala anlayamıyorum. kar soğuk demek, yolların kapanması demek, don demek, çamur demek, bir sürü bela demek, daha fazla yoksulluk daha çok sefalet demek. buna neden sevinilir ki?

belki özensiz kentlerde her şeylerin üstü örtülünce zevksizliklerin kaybolmasındandır.

(bkz: karlar düşer düşer düşer ağlarım)
anılardan kaynaklı olan duyguların dışa vurumudur.

belki de 'kar gören' son kuşaklar olmamızdandır.
artık ahlakımız, kültürümüz değil, iklimimiz de araptır ne yazık ki.

(bkz: karı gördüm kaydım)

bu arada istanbul kartal dan bildiriyorum burada karın “k” sı yok.

bana hem çocukluğumu hem de yalnızlığı anımsatıyor.sanırım kış mevsimini de aşırı sevdiğim için bende yeri ayrıdır.kar yağsın lapa lapa ve ben hep pencereden izleyeyim isterim...

örter bir sürede olsa şehrin karmaşasını ,alır götürür mikropları ,bembeyaz bir örtüdür saf ve tertemiz olsa da mutlu etse tabi buna karşı yaşam savaşı verilen bölgeler de mevcut onlar kesin lanet ediyordur. yere ve duruma göre mutlu eder diyelim.