çocukluk anısı.
çocukken ne zaman babamla kahveye gitsem hep oralete talim etmişimdir. çay yada kahve içecek ergenliğe gelene kadar sandalye tepelerinde o turuncu tozun ürünü olan oraleti yudumladım. şimdi büyüdük ve oralet içen çocuklar görüyorum, çocukluğumu görüyorum.
aynisini zamaninda defalarca yaptim. ıyi ki yapmisim. pisman degilim. keske etrafimda kahve olsa da benim oglum da icse. paha bicilemez bir olay.
yaa bu başıma gelmişti. duygulandım :')
küçükken babamla her kahveye gidişimde defalarca gerçekleştirdiğim ve fakat her seferinde de gelir gelmez içmeye çalışmaktan dilimi damağımı yaktığım eylem.
o günlerden beridir sıcak içecekleri soğutmadan içemem. dolayısıyla sıcak içecek içemem de diyebiliriz.
kız çocuğu olmama rağmen yaptığım iyi ki de yaptım dediğim olay. yazın haftasonları babamı almaya gider oyunu bitene kadar oraletimi içer onu izler, babamla eve giderdim.
ha yan etkileri olmadı mı, oldu.
tavla, okey, 101, yeşil, ihale, batak, king, blum, ve aklıma gelmeyen oyunları öğrenmeni sağladı.
edit:sadece izleyerek öğrendim. hemen kamu spotu tepkisi vermeyin.
oralet değil de kahverengi şişeden meyve suyu içerdim