13 temmuz 2015 itibariyle gerçekleştirdiğim eylem. başta kendimi çok kötü hissedeceğim düşüncesiyle uzunca bir süre kendimi bu duruma hazırladım. ancak yolda geçirdiğim zaman süresince, üzülmediğimi hatta rahatladığımı fark ettim. sanki şöyle bir durum oldu; hani bitirmek istediğiniz bir ilişki vardır ama ben bu kişiden ayrılırsam çok üzülürüm, katlanamam bu duruma diye düşündüğünüzden bir türlü bitiremezsiniz ama bir şekilde ayrıldıktan sonra da hiç tahmin ettiğiniz gibi üzülmediğinizi, hatta rahatladığınızı hissedersiniz. sanırım bu da öyle bir durum oldu.

izmir dışında iyi bir alternatif olmadığı için şimdilik planlarım dışında olan eylem.

gelecek sene icin dusunulecek hede.

3 yıl önce kasten gerçekleştirdiğim ve şimdiye kadar pişmanlık duymadığım hede. yalnızca ailemi özlüyorum.

5 yil once arkama bakmadan yaptigim ve keske daha once yapsaydim dedigim duygu, deneyin pisman olmayacaksiniz, hele ki bogaz tokluguna yasiyorsaniz!

plansız programsız, kısa sürede dönüş fikriyle 2,5 sene önce gerçekleştirdiğim eylemdir. sonra ne mi oldu? iş, güç, yerleşim derken bir şekilde kaldım şu an yaşadığım şehirde. evet nispeten bok gibi bir memlekette yaşıyorum ama herhangi bir sebeple istanbula gittiğim zamanlarda yüreğim daralıyor. yok hacı yok, hiç bir geçerli nedenim kalmamış doğup büyüdüğüm şehirde yaşamamın. kirasıydı, trafiğiydi, kalabalığıydı derken, bu matematiğin içinden artık boğazı, martıyı, kadıköyü bulup çıkartamadığımı farkettim.

deneyin farkı göreceksiniz.

çok büyük sıkıntı. ilk 3 ay filan gayet güzel, oh nefes aldım, hahayt bu da trafik mi, gittiğim en uzak yer yarım saat filan diye mutlu olup bi rahat ediyorsun. ama akacak kan damarda durmuyor, yavaş yavaş bir daralma çökmeye başlıyor insanın üstüne. bu ne böyle heryer boş sanki sokağa çıkma yasağı var, diyorsun. istanbuldan sonra taşındığın şehirin her köşesi gözüne aynı görünmeye başlıyor, zaten de şehri hatmedip bitirmiş oluyorsun çoktan. sürekli aynı 2-3 bara/cafeye/parka gidebildiğini fark etmeye başlıyorsun bir sıkıntı çöküyor üstüne. aradığın birşey sadece 2 dükkanda var başka yok, konser tiyatro etkinlik desen büyük ihtimalle senin yeni şehrini es geçiyor. halbuki sen alışmışsın herkesin ayağına gelmesine. zaman geçtikçe istanbul'un tarihi dokusunun alttan alta senin ruhuna nası işlediğini hissediyorsun, yıllarca ne ayasofyaya, ne sultanahmete adım atmayı bile aklına getirmemiş olsan da, şimdi o kültürel zenginliğin eksikliğini hissetmeye başlıyorsun. herşey boş ve yapay gibi, bi ruhsuz. kültürel altyapısı yok.

hiç istanbul'da yaşamamış olsan belki bu yeni şehirde yaşamak çok güzel olurdu. ama istanbul'a alıştıktan sonra her yer steril, her yer yapay, her yer çeşit fakiri geliyor.

yaklaşık 10 ay önce yaptığım eylem.evlendim ve eşimin yanına geldim istanbul'u bırakıp.ilkten her şey çok güzel trafik yok bir şey yok her yer yakın ama bir süre sonra o istanbul'un içine işleyişini anlıyorsun.akşam haydi çıkıp bir şeyler yapalım dediğinde yapılan şeylerin ve gidilen yerlerin kısıtlı olması seni boğuyor.boğuluyorum.kendimi buraya ait hissedemiyorum.hep gitme hayaliyle yaşıyorum.bu şehirde mutsuzum.metrobüsleri, o sıkışık caddeleri ve hatta trafiğini özleyeceğim aklıma bile gelmemişti.yapamıyorum galiba.bir kere bile gitmesem de kız kulesini özlüyorum,boğaza kahvaltıya gitmeyi özlüyorum,kışın galata da oturup sahlep içmeyi özlüyorum.istanbul benim içime işlemiş.orada soluk alıp vermeyi özlüyorum.yazın işten çıkıp gün batarken eve gitmek istiyorum.istanbul'a alışmış birinin başka bir şehirde yaşaması çok zor.her yer boş, can sıkıcı ve eksik.

https://twitter.com/…ikap/status/808249239801364481

ben bunu 1 en geç 2 ay içerisinde yapıcam, temelli olarak istanbuldan taşınıcam. planlarım neredeyse hazır.

şehrin gürültüsü, kalabalığı, stresi öyle yordu öyle içine çekti ki, ben de gitmem gerektiğini anladım. yapıcak çok işim, kendime kanıtlamam gereken çok şeyim var.

yakın orta ve uzun vadede bu yazıma eklemeler yapıcam.

allah utandırmasın.

edit: 2 ay olmuş bu yazıyı yazalı ve evet istanbuldan taşınalı yaklaşık bi 10 gün oldu, alışma süreci içerisindeyim ki şahsi fikrim bu süreç 2-3 ay alıcak ama şimdiden istanbulda olmadığım kadar mutlu ve huzurluyum.

yakın zaman editini yaptım şimdi kaldı orta ve uzun vadede bu yazıyı editlemekte.

büdüt: şehirden taşınalı 2.5 sene oldu. şu anda farklı bir şehirde ikamet ediyorum. ki ailem istanbulda olduğu için iki ayda bir olsa da gidip geliyorum, hem bu sayede dostlarımı da görmüş oluyorum.

yurtdışı hayalim hâla var, ancak belli ki bu planın gerçekleşmesi için en az bir kaç senem daha var.

istanbuldan ayrılmak isteyen insanlara tavsiyem iyi bir planınız ve maddi anlamda gücünüz var ise bir deneyin derim ben :)

diğer bir konu şu ki; insanlar istanbulda kazanılan paranın baska bir şehirde kazanılamayacağını söyleyip durdu. benim antitezim ise kazanılan para ile yaşanılan şehir arasında bir dengenin olması gereksinimiydi. evet istanbul güzel, alımlı ve benim gibi tarih bağımlısı bir insan için bulunmaz bir vaha ancak 20 milyon insan ile boğulmak yalnızca bir tercihtir.

son olarak umarım bu entry'i yıllar sonra bu defa yurtdışından editlerim.

ekstra not: bana bu entry'i yıllar sonra hatırlatan @amuda kalkmis pirana'ya teşekkürler.